Members waardering:

         

Omschrijving:

Een pianist, een dichter en een cellist moeten tegen hun dertigste hun zelfbeeld bijstellen. Hoe ga je om met het besef dat je niet bent geworden wat je altijd dacht te worden? De een ziet de realiteit nuchter onder ogen en lijkt haar te nemen zoals ze is. De ander doet zijn ogen dicht en zijn vingers in zijn oren en vlucht in zijn fantasie. En de derde haalt zijn schouders op en wacht tot alles vanzelf op zijn plek staat.
Maar als je wacht, gaat je leven voorbij. Je steevast verschuilen achter ironie en absurdisme is geen optie. En steevast alles relativeren is ook geen optie, want dan blijft er niks van je over. Er moet een andere manier zijn.