Members waardering:

         

Omschrijving:

De portier is een invalide. Op het eikehouten bureautje waaraan hij zit, staat alleen een telefoon, en door een goedkope zonnebril staart hij roerloos voor zich uit. Zijn linkeroorschelp moet afgescheurd zijn bij de ontploffing die hem verminkt heeft, of is misschien verbrand toen hij neerstortte met een vliegtuig. Wat er van het oor is overgebleven lijkt op een slecht uitgevallen navel en biedt de haak van de bril geen houvast.
- Professor Nummedal, please. Ik heb een afspraak met hem.
- Goodday, sir. Ik weet niet of professor Nummedal binnen is.

Zijn Engels klinkt langzaam of het Duits was. Hij zwijgt verder en verroert zich niet.
- Ik heb gisteren een afspraak gemaakt met de secretaresse van professor Nummedal, voor vandaag half elf.

Onwillekeurig kijk ik op mijn polshorloge dat ik gisteren bij aankomst in Oslo gelijk gezet heb op Noorse zomertijd. Half elf. Nu pas zie ik dat boven het hoofd van de portier een elektrische klok hangt die ook op half elf staat. Alsof ik de verminkte man zelfs geen schim van een vermoeden geven wil dat ik hem bedrieg, haal ik de brief te voorschijn die professor Sibbelee mij in Amsterdam gegeven heeft en zeg:
- De datum was trouwens al eerder vastgesteld.

Het is een brief van Nummedal aan Sibbelee, waarin deze dag, vrijdag 15 juni, als mogelijke datum voor een ontmoeting wordt genoemd. Ik wens uw leerling een voorspoedige reis naar Oslo. Ondertekend: Ørnulf Nummedal.

Ik houd de portier de opengevouwen brief voor, van mij uit gezien ondersteboven. Maar zijn hoofd beweegt hij niet, wel zijn handen. Aan zijn linkerhand zitten geen vingers en aan de rechterhand heeft hij niet meer dan een enkele nagelloze stomp overgehouden en de duim. De duim is volkomen onbeschadigd, met een goed onderhouden schone nagel. Het lijkt bijna of het zijn eigen duim niet is. Zelfs geen vinger overgehouden om een trouwring aan te dragen. Zijn polshorloge is afgesloten met een metalen dekseltje, dat hij op zijn duimnagel laat openspringen. Onder het dekseltje zit geen glas.

De portier voelt met de nagelloze stomp aan de wijzers en zegt:
- Het is mogelijk dat professor Nummedal op zijn kamer is. Twee trappen naar boven en dan de tweede deur rechts.

Met open mond steek ik de brief weer in mijn zak.
- Thank you.