Liefde is lavendel blauw RECENSIE

Heidi is een paar jaar geleden haar man verloren bij een auto-ongeluk. Samen met haar zoontje probeert ze haar leven weer op de rails te krijgen. En waar kan dat beter dan in het huis in de Provence, dat al generaties lang in bezit is van de (Amerikaanse) familie van Heidi. Samen met haar zoontje en haar opstandige pubernichtje brengt ze een zomer door op het Franse platteland.
Liefde is lavendelblauw is een prachtig liefdesverhaal, maar misschien niet helemaal hoe je het verwacht. Het gaat over de liefde voor een huis, verloren liefdes, de liefde voor familie en de liefde voor het leven. Dat klinkt zwaar, maar dat is het niet. Bridget Asher voert je mee naar een prachtig Frans landschap. Je ruikt de lavendel, je proeft het heerlijke eten en je ziet gewoon helemaal voor je hoe de flamboyante Fransen aan tafel zitten met de ingetogen Amerikanen.
Heidi verwerkt in Frankrijk haar verdriet en komt langzaam weer tot zichzelf. Ze komt erachter wat er jaren terug is gebeurd toen haar moeder een keer een hele zomer in haar eentje in het huis was en ze maakt opnieuw kennis met buurjongen Julien, waar ze als kind mee speelde.
Liefde is lavendelblauw is echt een roman die je zal verrassen. Het onderwerp klinkt misschien niet al te flitsend, maar het is zo ontzettend goed en levendig geschreven (en vertaald), dat je niet anders kan dan doorlezen. Het deed mij denken aan Eten, bidden, beminnen en Chocolat. Een roman waarbij je even helemaal kan wegdromen. Perfect voor op vakantie!