Ik laat je niet gaan RECENSIE

Ik laat je niet gaan is een verhaal over een liefde zoals deze alleen in films voor lijkt te komen. Alleen is het liefdesavontuur van Barbara Zitwer en Gil Alicea echt. Het begint in de New Yorkse ghetto, waar het leven echt is zoals wij denken: de kogels en drugs liggen er voor het oprapen. Gil''s leven lijkt naar de verdoemenis te gaan, maar wanneer Barbara in zijn leven komt, besluit hij het helemaal anders te doen. Ze hebben een aantal gelukkige jaren, totdat een nieuw noodlot hen treft: hij blijkt kanker te hebben. Ondanks de bijzonder slechte vooruitzichten, laat Barbara de moed niet zakken. Ze is vastbesloten om Gil écht niet te verliezen, al moet ze er heel Amerika afreizen.

Het is een indringend verhaal over een bijzondere liefde tussen twee mensen. Ik laat je niet gaan is vanuit beide personen geschreven: Barbara en Gil. Dit maakt het tot een aparte en unieke leeservaring en maakt dat Ik laat je niet gaan zich kan onderscheiden van alle andere boeken over ziekte, dood en liefde. Want waar Barbara weigert de moed op te geven, heeft Gil zich al neergelegd bij het feit dat hij gaat sterven. Deze twee ontwikkelingen zijn prachtig met elkaar verweven.

Soms is het boek wat te zweverig naar mijn zin, zeker wanneer ze beginnen over geesten die bij het bed verschijnen. Maar ach, misschien wordt je dat wel, na zo''n wonderbaarlijke transplantatie. En dus is het Barbara en Gil vergeven, want verder is Ik laat je niet gaan een prachtig verhaal vol wonderen.

Ben jij donor? Waarom wel/niet?