Het genootschap van de nacht RECENSIE

Allie Sheridan, de zestienjarige troublemaker wordt voor de derde keer gearresteerd, haar broer is weggelopen en ze is reeds van twee scholen geschorst. Voor straf wordt ze ook nog eens door haar ouders naar Cimmeria Academy gestuurd, een prestigieuze kostschool voor rijke en uiterst getalenteerde studenten waar niemand ooit van heeft gehoord. Tot Allie’s schrik is het ook nog eens zo’n school die voornamelijk draaiende wordt gehouden door “De Regels” en degene die zich daar niet aan houdt, wordt ervoor gestraft. Natuurlijk weten we allemaal dat lichamelijke straffen opleggen nogal middeleeuws is en zeker niet uit onze tijd, maar ik kon het niet laten daaraan te denken, aangezien er zo’n big deal van werd gemaakt. Achteraf kon ik mijn grijns maar niet verbergen toen ik erachter kwam welke straf de studenten moesten uitvoeren. Strafcorvee was het, en dat noemt zichzelf een kostschool met strenge regels...
Overigens wordt er geen enkel elektronisch apparaat op het schoolterrein toegestaan en worden er ’s avonds nachtelijke uitjes en activiteiten georganiseerd door een exclusief geheim genootschap dat zich Het Geheime Genootschap van de Nacht noemt. Wat wel vreemd is, is dat zowel het schoolbestuur als het merendeel van de studenten op de hoogte is van dit genootschap. Zo geheimzinnig is het dus ook weer niet.
Alsof een nieuwe omgeving nog niet voldoende te verwerken is, raakt Allie tevens verzeild in merkwaardige incidenten waar zelfs een studente gruwelijk aan haar einde komt. Ten slotte tekent zich een derde “probleem” voor in de vorm van een driehoeksverhouding waar de Franse en buitengewoon knappe Sylvain en mysterieuze Carter om haar liefde vechten.

Persoonlijk denk ik bij een kostschool onmiddellijk aan magische of bovennatuurlijke elementen. Wat dat betreft is dit boek een verademing en houdt het zich zeker apart van andere stereotype boeken van dit genre. Bovendien is Daugherty’s schrijfstijl niet complex en was het verhaal makkelijk te volgen. Echter, ik vond de inhoud van het boek ontzettend chaotisch en vol met anticlimaxen. Een groot gedeelte van het boek was besteed aan onbelangrijke informatie, terwijl het einde van het boek - dat juist het belangrijkste deel hoort te zijn - afgeraffeld en onduidelijk bleek te zijn.

Waar ik overigens mijn vraagtekens bij zet, is de plotselinge verandering van Allie’s houding. Het ene moment wordt ze als een lastpost afgeschilderd en PAF, het volgende moment wanneer ze op Cimmeria Academy arriveert, is ze opeens in een brave, voorbeeldige studente veranderd. Ik had liever gezien dat ze nog een tijdje moeilijkheden kreeg en zich tegen de schoolregels zou verzetten. Althans, dit zou de normale tijdsduur zijn van een karakterverandering. Ik vermoed dat Daugherty nauwelijks aandacht heeft besteed aan haar hoofdpersonage of überhaupt aan het verhaal en vooral druk bezig was met het romantische element in het verhaal. Dit is dan weer ontzettend spijtig, aangezien het thema van het verhaal en de personages die daarbij horen ontzettend leuk bedacht zijn. In afwachting op het vervolg van dit boek en in de hoop dat het een verbetering wordt, geef ik hierbij twee hartjes.

Spreekt het genre fantasy chicks je aan? Of juist helemaal niet?