Laat mij maar schuiven RECENSIE

Rory durft zich nooit een dag op kantoor - ze is redacteur voor een tijdschrift - ziek te melden omdat ze bang is dat ze hier juist mee gestraft wordt door een ernstige ziekte over zich heen te roepen. Maar wanneer haar vriend Martin, waarmee ze al elf jaar een relatie had, haar dumpt, neemt ze toch één dag vrij, waardoor iedereen zich afvraagt wat er met haar aan de hand is. Rory is het huis uitgezet en logeert in het pension van haar tante, waar voornamelijk bejaarde acteurs verblijven. Hoewel Rory nog steeds hoopt dat Martin haar terugneemt, ziet het er niet goed uit. Omdat ze verder geen verstand heeft van het hele datingproces vindt haar collega Ticky dat ze eerst een hele rij ongeschikte mannen moet daten, zodat ze daarna weet welke man wel geschikt is. Daarbij komt nog dat het tijdschrift Rory’s column wil schrappen. Rory probeert haar baan te redden door het daten met ongeschikte mannen te combineren met haar column.

Het idee voor Laat ze maar schuiven vond ik heel erg leuk en ik kon me nog goed herinneren dat ik smakelijk had gelachen om Pippa’s vorige boek: Lizzy gaat los. Maar bij dit boek had ik bijna de gehele eerste helft last van opstartproblemen. Ik vond het verhaal soms een beetje saai en langdradig. De dates met de ongeschikte mannen vond ik wel erg leuk, maar wat mij betreft hadden er nog veel meer dates en vooral gekke dates voor mogen komen. Het tweede gedeelte is iets serieuzer, wanneer Rory’s tante in het ziekenhuis terechtkomt, wat het boek geen standaard en luchtige chicklit maakt. Het boek heeft zeker zijn leuke momenten, als het zich bijvoorbeeld afspeelt op de redactie, en de dates zijn absoluut heel vermakelijk, maar ik had er toch iets meer van verwacht. Het einde vond ik wel heel verrassend en dat is absoluut een pluspunt.

Heb jij Lizzy gaat los gelezen? Zo ja, wat vond je ervan?