Ik neem je mee RECENSIE

In het voorwoord schrijft Jennifer Crusie dat haar schrijfstijl door anderen vaak bestempeld wordt als kil: wel komisch, maar niet romantisch. Ik neem je mee was voor haar een uitdaging om te schrijven. Met dit boek kiest ze niet voor de haar bekende weg, maar hiermee zou ze ''harten diep raken en tranen laten vloeien’. De eerdere boeken die Crusie heeft geschreven waren wel leuk om gelezen te hebben, maar niet erg bijzonder. Na het lezen van het voorwoord was ik daarom erg benieuwd naar Ik neem je mee.

Ik neem je mee gaat over Daisy Flattery en haar onderbuurman Linc Blaise. Wanneer Linc gaat solliciteren bij een hogeschool liegt hij over zijn burgerlijke staat en zegt hij dat hij verloofd is. Niet veel later wordt hij uitgenodigd om te komen kennismaken en heeft hij dringend een verloofde nodig. Zijn oog valt op Daisy. Zij heeft dringend geld nodig dus gaat ze akkoord met de deal.

In Ik neem je mee is Jennifer Crusie er naar mijn mening wel in geslaagd om meer romantiek in het verhaal te brengen, maar het heeft bij mij geen tranen doen vloeien. Het verhaal is redelijk voorspelbaar en er werd nogal lang om de climax heen gedraaid wat het enigszins langdradig maakte. Wederom een boek dat leuk is om gelezen te hebben, maar toch niet echt een topper is. Al verdient Crusie wel respect voor haar poging tot vernieuwing. 

Wat vind jij van de schrijfstijl van Jennifer Crusie?