Doodverklaard RECENSIE

Op het landgoed van een oude psychiatrische inrichting worden zes gemummificeerde lijken van jonge meisjes gevonden. Annabelle Granger krijgt de schrik van haar leven wanneer ze leest dat zij één van de lijken hoort te zijn. Haar jeugd bestond uit vluchten met haar ouders, waardoor ze steeds weer een andere naam kreeg en ergens anders kwam te wonen. En nu is ze doodverklaard. Ondertussen wordt agent Bobby Dodge op de zaak gezet. Want als Annabelle nog leeft, wie is er dan overleden? Hij krijgt – niet van harte – hulp van zijn ex en rechercheur D.D. Warren. Samen proberen ze te achterhalen wat zich heeft afgespeeld op het landgoed en wat Annabelle daarmee te maken heeft.

Een ding is zeker: Lisa Gardner kan schrijven en hóe. Niet dat het boek vol met prachtige zinnen staat, maar de auteur is wel echt van de details. Het verhaal zit dan ook heel goed in elkaar en verschillende verhaallijnen lopen naadloos in elkaar over. Al vanaf pagina één vraag je je af wie Annabelle is en waarom haar jeugd zo vreemd was. In je hoofd speel je razendsnel allerlei scenario’s af omdat je het antwoord wilt weten. Helaas moet je dan nog flink geduld hebben, want het ruim vierhonderd pagina’s tellende boek laat pas bijna aan het eind weten hoe het afloopt. En dat einde is verrassend. Dus wat je ook aan het begin denkt, het goede antwoord heb je nog lang niet.

Al die pagina’s zijn wel wat teveel van het goede. Hoewel er veel actie in het verhaal voorkomt, worden sommige stukken ook te lang uitgerekt. Wat dat betreft had de schrijfster het waarschijnlijk ook met wat minder pagina’s kunnen doen. Door alle politietermen en acties komt Doodverklaard wat meer over als een ‘mannenboek’, maar het is heel spannend en het verhaal krijgt telkens weer een andere twist. De personages zijn echt geweldig uitgewerkt. Een klein minpunt is alleen het allerlaatste hoofdstuk, dat totaal niet bij de rest van het boek past. Dat had achterwege gelaten mogen worden. Maar dat kleine puntje is het niet waard om het boek te laten liggen.

Vind jij het lekker lezen als een auteur heel gedetailleerd schrijft?