Het bombardement RECENSIE

Het bombardement in Rotterdam is een van de grootste Nederlandse oorlogstrauma’s. In enkele minuten werd de grote havenstad weggevaagd alsof het niets was. Vele van jullie zullen de verhalen over het bombardement kennen. Ergens gelezen, of door je opa of oma verteld, maar weinig mensen weten hoe het was om er daadwerkelijk bij te zijn. Het is moeilijk om je voor te stellen hoe het er aan toe ging rond de tijd van het bombardement. De angst, de wanhoop, het verdriet, totale overrompeling. Dikke benauwende rook, gillende mensen, zeeën van vuur en roerloze lichamen tussen het puin.

In de roman weet de 90 jarige Vincent maar al te goed hoe het er aan toe ging, en hoe het zijn leven compleet veranderde. Omdat hij zijn verleden niet los kan laten, keert hij met zijn kleindochter Mia terug naar de grote stad. Hier beleeft hij de geschiedenis als het ware opnieuw. Zijn jaren als bakkersknecht, bokser en werknemer in hotel Atlanta. Maar vooral herinnert hij zich zijn liefde voor de jonge bloedmooie Eva. Een onmogelijke liefde die zich afspeelde rond de tijd van het bombardement.

Geschiedenis was mijn favoriete vak toen ik nog op de middelbare school zat. Ik vind het heerlijk om erover te lezen en was dan ook erg benieuwd naar dit boek. Het boek kent twee verhaallijnen. De ene keer bevind je je als het ware in de tegenwoordige tijd, waarin de negentig jarige Vincent zijn kleindochter Mia oorlogsverhalen vertelt. Ook krijg je een kijkje in het leven van Mia, die een affaire heeft met een getrouwde man. In de andere verhaallijn bekijk je alles vanuit de jongere Vincent en beleef je door zijn ogen het begin van de Duitse bezetting in Nederland. Wanneer het einde van het boek nadert, komen de twee verhaallijnen bij elkaar. Dan pas kom je erachter hoe de vork in de steel zit. Dit bracht veel spanning met zich mee, waardoor ik constant geboeid bleef en gewoon door moest lezen tot het einde.

Alles wordt levensecht beschreven, de onmogelijke liefde die Vincent voor Eva voelt, de schuldgevoelens voor zijn moeder en de pijn die de Duitse bezetting veroorzaakt. Hierdoor ga je pas echt beseffen wat mensen door hebben moeten maken in de Tweede Wereldoorlog. Ik voelde zo mee met Vincent dat ik, nadat ik het boek dichtgeslagen had, als een klein kind lag te janken in bed.

Voor mij is dit boek zeker een must-have. Ik kan me voorstellen dat het wat tegen kan vallen wanneer je je niet zo kan vinden in het thema. Het is natuurlijk wel een cliché verhaal. Ik bedoel, een arme bakkersknecht die tot over zijn oren verliefd wordt op een rijkere jonge vrouw die weer gedwongen wordt te trouwen met een man waarvan ze totaal niet houdt. Overigens stoorde ik me niet aan dit cliché. Voor mij was het gewoon een mooi verhaal die zeker zal blijven hangen.

Bij welk boek komen er bij jou tranen in je ogen?