Verloren maandag RECENSIE

Eva, de hoofdpersoon in Verloren maandag, is nogal typisch en echt iemand waarvan je moet houden. Of niet. Al in de eerste paar pagina’s van het boek wil ze een willekeurige man die ze op TV voorbij ziet komen aan haar borst leggen en de smerige vinger van het hoofd personeelszaken bij haar sollicitatiegesprek aflikken.
Verveling is het kernwoord in het leven van Eva. Dat geldt zowel voor werk als haar privéleven. Hoewel ze gestudeerd heeft, hopt ze van het ene simpele baantje naar het andere. Overal waar ze komt kijkt ze met een cynische blik naar haar omgeving. Haar glas is altijd half leeg, het lijkt bijna wel of ze geen leuk leven wil hebben. Belangrijke gebeurtenissen voor Eva zijn de omslag van haar beste vriendin van kroegtijger naar iemand met een relatie en kinderwens. En Eva heeft een one night stand met een getrouwde collega, hetgeen uitkomt op een bedrijfsborrel. Deze gebeurtenissen hebben echter verder nauwelijks invloed op het verhaal, behalve dan dat Eva ook bij dat bedrijf weer weg moet. Daarom besluit ze om eindelijk de baan aan te nemen die haar stiefvader Paul - waar ze ook het bed mee heeft gedeeld - haar al jaren terug aan heeft geboden.

Verloren maandag heeft eigenlijk geen echt einde, het verhaal gaat nergens heen. Eva heeft geen positieve vooruitzichten, want ook in de baan via haar familie heeft ze weinig zin. Ik vond Verloren maandag een raar boek, met een sneu hoofdpersonage. Volgens het omslag van het boek zou het gaan over het herkenbare kantoorleven en zou het zelfs een niets ontziende spiegel zijn voor eenieder die op kantoor werkt. Zo iemand ben ik, maar gelukkig herken ik me totaal niet in dit verhaal!

Heb jij een kantoorbaan? En herken jij jezelf in dit verhaal?