Fiona RECENSIE

Als één van de meest onervaren mensen in het team, krijgt de jonge rechercheur Fiona Griffiths nu niet bepaald de meest spannende klusjes te doen. Maar als blijkt dat de fraudeur, wiens boekhouding zij moet uitpluizen, iets te maken heeft met de gruwelijke moord op een jonge vrouw en haar dochtertje, rust ze niet tot ze precies weet hoe de vork in de steel zit. En wat is er toch in Fiona’s verleden gebeurd, dat maakt dat ze ’s nachts niet kan slapen?
 

Hou je van Britse detective-series? Dan is Fiona van Harry Bingham het perfecte alternatief voor als er weer eens alleen maar herhalingen op televisie zijn. Met de kennis die ik heb opgedaan bij Inspector Morse en Silent Witness, over de politie in Groot-Brittannië, kon ik me dan ook helemaal voorstellen hoe het er bij Fiona op het bureau aan toe gaat. Als hoofdpersoon is zij ook zo’n typische eigenwijze rechercheur: iemand die net even anders is dan alle anderen, niet opkijkt bij het overtreden van een regeltje meer of minder en zich met open ogen in gevaarlijke situaties stort. Als toeschouwer vraag je je regelmatig af of het niet verstandiger is om op versterking te wachten. Tenenkrommend irritant, maar retespannend!
 

Het hele boek ademt de sfeer van zo’n typisch Britse detective, maar Fiona is méér. Alleen al omdat het verhaal zich niet in Londen afspeelt, maar in Cardiff, de hoofdstad van Wales – met locaties met onuitspreekbare namen als Ceft Mawr of Ffos Has vandien. Maar ook omdat Harry Bingham van zijn hoofdpersoon iemand van vlees en bloed weet te maken. Ondanks dat zo’n op zichzelf opererende speurneus toch altijd ietwat ongeloofwaardig blijft, is Fiona tegelijkertijd gewoon een jonge vrouw met bijbehorende onzekerheden. Zo wordt dit boek behalve een fijne pageturner, ook een boeiende karakterstudie van iemand die tot aan de laatste pagina blijft intrigeren – en over wie we hopelijk snel nog meer gaan horen!

Houd jij van detective-series?