Negentig dromen van Elise RECENSIE

Gesidderd heb ik bij de Vijfig tinten-reeks en ik was dan ook maar al te blij dat Xander Uitgevers mijn verlangens bevredigde met nog meer stoute boeken, waaronder: Negentig dromen van Elise van Lucinda Carrington.

De titel Negentig dromen van Elise doet vermoeden dat in het boek alleen gefantaseerd wordt, maar gelukkig zijn het geen negentig fantasieën en komen deze dromen naarmate het boek vordert uit. Het verhaal is typisch: een meisje wordt teleurgesteld door haar vriendje en is klaar met mannen en relaties. Ze krijgt de mogelijkheid om zich in the middle of nowhere op haar nieuwe werk storten: het ontwerpen van wel heel bijzondere kamers in een oud kasteel. Ver weg van London raakt ze in de ban van zowel haar werkgever Max, een ongrijpbaar en donker, bijna Graaf Dracula-achtig persoon, als van de lokale dekhengst, Devlin, haar paardrij instructeur. Fantasieën en (dag-)dromen gaan langzaam over in fysiek genot wanneer ze afspreekt met Devlin. Dit lijkt in eerste instantie goed te gaan, maar is dat echt wat Elise wil? En hoe zit het nu precies met haar baas: is hij echt zo kil en afstandelijk als hij lijkt en zal hij nooit tevreden zijn? Of heeft hij toch warme gevoelens voor Elise?

Voor stijl en diepgang hoef je dit boek, net als veel andere erotische boeken, niet te lezen. Een aanrader in dit genre van stoute boeken is het niet: het verhaal is niet bijzonder geloofwaardig en de personages zijn stereotype. Er zit wel vaart in en de gesprekken tussen Elise en haar collega Lorna, allebei geobsedeerd door Max, zijn leuk en grappig, al ligt hun lust er wel een beetje dicht op. Als je dat voor lief neemt, is dit een opwindend en zoetsappig verhaal, met veel plot verrassingen waarbij je heerlijk kunt wegdromen.

Wat is jouw favoriete erotische roman?