Ver van mij RECENSIE

In Ver van mij wisselt het vertelperspectief per hoofdstuk tussen dat van moeder Rosa en dochter Birgit. De relatie tussen deze twee is, op zijn zachtst gezegd, niet al te best. Door het wisselen van perspectief krijg je een goed beeld van hun relatie en begrijp je beter waarom hun relatie is zoals ''ie is. 

Rosa vertrekt een paar maanden na het overlijden van haar man naar Gambia. Een goede manier om over het verdriet heen te komen, denkt iedereen om haar heen. Maar zoals Rosa zelf ook zegt in het boek, is ze stiekem eigenlijk wel opgelucht dat haar man dood is en geeft het haar een gevoel van vrijheid. Ze geniet van haar vakantie, maar naarmate deze vordert, begint ze na te denken over haar gecompliceerde relatie met dochter Birgit.
Dochter Birgit heeft in Nederland haar eigen psychologiepraktijk. Ze neemt het haar moeder nog steeds kwalijk dat ze jaren geleden van haar vader gescheiden is en neemt ook aanstoot aan het ongeregelde gedrag dat haar moeder steeds vertoont. Maar ook zij begint langzaamaan na te denken over de ongezonde relatie met haar moeder en er begint een ander licht op de situatie te schijnen.

In het begin van het boek moest ik even wennen aan het schakelen tussen het vertelperspectief per hoofdstuk en de schrijfstijl van Rita Spijker. Maar toen ik er eenmaal aan gewend was, heb ik genoten van Ver van mij. Rita Spijker schrijft op zo''n manier dat je het helemaal voor je ziet gebeuren. Een mooi gegeven vond ik het dat beide dames door de enorme - letterlijke - afstand, tot andere inzichten over elkaar komen en dat de figuurlijke afstand tussen hen kleiner wordt. Er zitten honderden kilometers tussen hen in, maar juist dát zorgt ervoor dat ze dichter bij elkaar komen. Op een gegeven moment geloofde ik heel eventjes dat Birgit samen met vriendin Lisa naar Gambia zou vertrekken om de confrontatie met haar moeder aan te gaan. Dit had voor wat meer spanning (die ik eerlijk gezegd heel af en toe wel wat miste) kunnen zorgen in het boek, maar achteraf was ik blij dat Birgit besloot de reis niet te ondernemen. Dit zou erg afgedaan hebben aan het mooie gegeven dat ik zojuist noemde.

Ondanks dat veel van de gevoelens en gedachtes van Rosa en Birgit werden beschreven, had ik moeite om me echt helemaal in de hoofdpersonages in te leven. Maar dit komt waarschijnlijk door het feit dat ik me in een andere levensfase bevind en met sommige dingen - zoals een scheiding tussen ouders - geen ervaring heb. Toch weet Rita Spijker Rosa en Birgit op zo''n manier neer te zetten dat ik de keuzes wel begreep.

Er zijn in het verhaal ook nog wat actuele en zorgwekkende thema''s verweven, zoals het sekstoerisme in Gambia. Jonge Gambiaanse mannen bieden zich aan de vrouwelijke en rijke toeristen aan, om op deze manier hun familie te kunnen onderhouden. Ook moeder Rosa bezwijkt voor de aandacht van zo''n jonge en knappe Gambiaanse jongen. Iets waar ze zich later in het boek erg voor schaamt en waar de lezer - ik spreek uit ervaring -  ook zomaar een plaatsvervangend schaamtegevoel van zou kunnen krijgen... 

Ver van mij is een mooie roman over de bijzondere en onverwoestbare band tussen een moeder en haar dochter.

Vind je het fijn om een boek te lezen met verschillende vertelperspectieven? Of juist helemaal niet?