Boemerangboek RECENSIE

Helaas, het is niet anders: het Boemerangboek is een gemiste kans. Vooraf leek dit me een geweldig concept. Het is een soort vriendenboekje voor volwassenen, waar ook onbekenden aan meeschrijven: jij vult het begin van het boek in, geeft het boek door aan iemand en diegene geeft het ook weer door. Totdat het bij twintig mensen is geweest en dan gaat het Boemerangboek terug naar de originele eigenaar.

In theorie zou het echt zo kunnen zijn dat je – zoals het boek belooft – binnen een jaar een uniek, verrassend en bijzonder boek terugkrijgt. Het punt is alleen dat ik het aan niemand van mijn vrienden, familie of collega’s durfde te geven. Dat komt doordat er geen interessante vragen of opdrachten instaan. Voor hen niet, maar ook de dingen die je over jezelf moet invullen blijven heel erg aan de oppervlakte.

De opdrachten in het boek zijn, bijvoorbeeld: je naam in 20 kleuren opschrijven, een pagina volschrijven met cijfers, de kleur van je ogen aanvinken, vertellen in wat voor soort huis je woont, ballonnen en bloemen tekenen, een pagina uit het boek scheuren, deze tot prop vouwen en weer terug plakken in het boek, het kleingeld uit je portemonnee in het boek plakken en een pagina volplakken met plakband. 

Je zou dus denken dat het voor kinderen is, maar dat klopt niet. Elders moet je namelijk het boek doorgeven aan je (eventuele) kinderen, en worden vragen gesteld, zoals: ben je weleens ontslagen? Als het nou nog echt creatieve opdrachten waren, zou ik er nog de humor van in kunnen zien, maar het is allemaal echt te simpel voor woorden. De schrijfster van dit boek heeft zich er wat mij betreft makkelijk vanaf gemaakt. En dat is jammer, want het had enorm leuk kunnen zijn!

Wat vind jij van het concept van het Boemerangboek?