Ik zie alles RECENSIE

Wanneer psychiater Nadine Lavoie haar nieuwe suïcidale patiënte Heather ontmoet, wordt Nadine onverwacht geconfronteerd met haar verleden. Heather is net vertrokken bij The River of Life, een sekte waarbij Nadine vroeger als kind met haar moeder en broer gewoond heeft. De ontmoeting met Heather haalt heftige jeugdherinneringen bij Nadine omhoog, herinneringen over de cultleider Aaron Quinn en zijn broer Joseph die het daglicht niet kunnen verdragen. Als ze besluit in het verleden te gaan graven om te ontdekken wat er vroeger precies gebeurd is, merkt ze pas hoeveel macht de sekte nog altijd heeft en dat niet alleen zij, maar ook haar familie in gevaar is.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Nadine, maar omdat haar jeugdherinneringen geblokkeerd zijn en tijdens haar zoektocht stukje bij beetje terugkeren, duurt het lang voordat je Nadine als lezer goed leert kennen. Hoewel ze psycholoog is, heeft ze een slechte relatie met haar broer en haar dochter, die drugsverslaafd is en op straat woont. Ook de manier waarop ze met haar eigen problemen omgaat, maken haar niet overtuigend als psychiater.

Hoewel het onderwerp intrigerend is, zit er weinig vaart in het verhaal. Omdat het lang duurt voordat Nadine zich ten volle herinnert wat er is gebeurd, wordt de spanning langzaam opgebouwd. De stijl van dit boek is erg beschrijvend. Dat geldt zowel voor de omschrijving van de gedachten en gevoelens van Nadine als voor spannende actiescènes, waardoor het verteltempo van dit boek erg traag ligt. Je wordt als lezer niet meegezogen in de actie, je kijkt vanaf een afstandje toe. Jammer is ook dat een aantal verhaallijnen voorspelbaar eindigen.

Ik zie alles is een psychologische roman over macht, moord en moederschap.

Hoe denk jij over het onderwerp van dit boek?