Ver van mijn bed RECENSIE

Een flamboyante blondine reist af naar de Arabische Golf om daar twee miljoen dienstmeisjes te onderzoeken. Door de week speurt ze haar feitenmateriaal bij elkaar. Ze wordt beschuldigd van spionage en bespuugd omdat ze vrouw is. De weekenden spendeert ze aan feestjes, huwelijken, illegale bowlingbanen en wandelingen door de woestijn, waar ze leert over witwaspraktijken, hoeren en drankgebruik (Allah ziet niets als je de gordijnen dichtdoet). Langzaam legt ze de puzzelstukjes bij elkaar rond de vraag waarom er in deze landen zo veel vrouwen slachtoffer worden van uitbuiting en misbruik. Ze krijgt inzicht in de politieke en financiële structuur, de vele gezichten van de sharia en de kracht van onderdrukte vrouwen. Tegelijkertijd leidt haar onderzoek tot vragen over haar eigen normen en waarden. Waar komen die vandaan en zijn ze eigenlijk wel zo logisch?

Ver van mijn bed is een roman die is voortgekomen uit het proefschrift van Antoinette Vlieger. Ze was zich ervan bewust dat proefschriften doorgaans niet echt buiten het wetenschappelijke wereldje gelezen worden en daarom goot ze een aantal van de uitkomsten van haar onderzoek in een romanvorm, waardoor het een stuk beter te behappen is. Ver van mijn bed is geen boek wat je even wegleest op een druilerige middag, of een zonovergoten strand. Sommige verhalen zijn zwaar, ongelooflijk, maar helaas waar. Althans ten dele, want het blijft een gefictionaliseerde weergave. De schrijfster geeft in haar nawoord aan dat ze dit vooral ook heeft gedaan om verhalen minder herkenbaar te maken en zo haar bronnen te beschermen. Het boek geeft een interessante kijk in de wereld van de dienstmeisjes op het Arabisch Schiereiland. Natuurlijk ben ik misschien bevooroordeeld, als oud-student antropologie wil ik meer, meer, méér van dit soort boeken, maar wees gerust je hoeft echt geen studiebol te zijn om dit boek te kunnen volgen.

Zou jij meer willen lezen van dit soort boeken?