Zomerzin RECENSIE

Wanneer de 51-jarige Iris een spirituele zomerweek in de Veluwe cadeau krijgt van haar beste vriendin, hoopt ze eindelijk haar verleden te kunnen verwerken. Ze wordt letterlijk met haar verleden geconfronteerd als ze daar twee oude bekenden tegenkomt die een grote rol spelen in haar trauma. Hoewel Iris het liefst rechtsomkeert zou maken, besluit ze toch te blijven voor Hans, een aantrekkelijke, pas gescheiden man die ook in het bezinningsoord verblijft. Maar als een van haar oude bekenden dood wordt aangetroffen in het oord, neemt Iris’ zomerweek een drastische wending.

Het perspectief wisselt tussen heden en het verleden, dat draait om Iris’ studententijd en het trauma dat ze toen heeft opgelopen. Het verleden wordt niet-chronologisch beschreven; het loopt van 1985 tot 1983, wat niet alleen verwarrend is omdat het vrij onconventioneel is in een thriller, maar wat ook afbreuk doet aan de spanningsbouw.
Iris is een vrij naïef personage. Haar emoties stuiteren op en neer en ze is erg goedgelovig, wat irritatie opwekt en tegelijk ook afstand schept, omdat haar reacties niet altijd logisch of begrijpelijk lijken voor de lezer. Het plot is vrij voorspelbaar. De schrijfstijl daarentegen is vlot en toegankelijk, waardoor het verhaal toch lekker leest. Hoewel de term ‘literaire thriller’ te hoog gegrepen is voor deze spannende roman, is het beslist een lekker boek voor op het strand.

Zomerzin is een aanrader voor fans van luchtige thrillers in de stijl van Suzanne Vermeer.

Heb jij wel eens iets spiritueels meegemaakt?