Route du soleil RECENSIE

In Route du soleil besluiten de alleenstaande moeder Marit en de onbezorgde single Fiona er samen twee weekjes tussenuit te gaan voor de broodnodige ontspanning. Op weg naar hun idyllisch gelegen camping in Zuid-Frankrijk nemen ze de charmante lifter Brian mee. Al gauw vertrouwt Fiona hun nieuwe reismaatje niet en ze wil hem zo snel mogelijk uit de auto zetten, maar Marit valt voor zijn charmes. En dat is waar de ellende begint…

Het fijne aan dit verhaal is dat de hoofdpersonages zo lekker gewoon zijn. De twee vrouwen zijn jong en willen alleen lekker plezier maken. Hierdoor kabbelt het verhaal prettig voort en voel je juist de onderhuidse spanning van iets wat niet normaal is. Eén klein dingetje irriteerde mij wel: het rotsvaste vertrouwen van Marit in Brian. Tot zeker driekwart van het boek blijft ze hem de hand boven het hoofd houden. Iedereen kan op zijn klompen aanvoelen dat die lifter geen zuivere koffie is, dus dat vertrouwen van Marit schuurde een beetje tegen het ongeloofwaardige aan. Verder worden er in het boek geen diepgaande gesprekken gevoerd en er zijn geen ingewikkelde verhaallijnen. Daarom is deze thriller prima te lezen tijdens een dagje strand of in de tuin.

Ik dacht op een gegeven moment te weten hoe het verhaal af ging lopen en wilde het boek al bijna wegleggen, maar toen kwam er een onverwachte frisse wending. Een gebeurtenis waardoor je er toch nog even je hoofd bij moet houden. Tot de laatste bladzijde blijft de spanning voelbaar. Route du soleil is niet hoogstaand, maar wel een fijne zomerse thriller.

Zou jij zomaar een lifter meenemen?