In volle vaart RECENSIE

In een opwelling besluit Artemis te trouwen met een man waarmee ze pas zeven weken samen is. Maar het voelt zo goed, dit moet de ware wel zijn. Hij is lief, knap en gelukkig ook rijk, want Artemis heeft geen cent meer te makken. De huwelijksreis gaat naar de oude familieboerderij in Cornwall, waar de oom van Harry nog steeds woont. Veel te laat komt Artemis erachter dat Harry niet is wie ze denkt dat hij is. Hij is niet vies van een leugentje om bestwil, die steeds groter dreigt te worden. Hij laat Artemis steeds vaker achter op de boerderij, waardoor ze zichzelf moet zien te redden met zijn nukkige oom Jago en een heleboel koeien.

Mede dankzij de kaft, had ik erg veel zin in dit boek. Het zag er romantisch en luchtig uit, typisch een boek voor op vakantie zou je denken. Nou niet dus. Ik vond het moeilijk om door het verhaal heen te komen. Je zou denken dat het hele boek zich afspeelt op die boerderij met die nukkige oom, maar daar is niets van waar. Eigenlijk strand het huwelijk pas als ze weer terug zijn in Londen en wordt ze helemaal niet achtergelaten met die chagrijnige oom, maar is ze gewoon bij haar zusje en vrienden. Ik kon me niet goed verplaatsen in de hoofdpersoon. Zo doet Harry dingen als stelen, vreemdgaan en dealen. Dit weet ze maar al te goed, maar iedere keer heeft ze weer smoesjes om er maar niet over te beginnen. Ze reageert overal erg luchtig op, terwijl ik hoogstwaarschijnlijk uit mijn vel zou springen van woede.

Maar het boek heeft ook zijn goede kanten. Zo bleef ik altijd benieuwd hoe het af zou lopen met Artemis en Harry. En dan Jago nog, waar zou hij terechtkomen? Daardoor heb ik uiteindelijk toch het boek uitgelezen, wat ik anders misschien wel niet gedaan had. En natuurlijk zitten er ook grappig stukjes in verwerkt, bijvoorbeeld het wangedrag van Percy, het zusje van Artemis. Maar toch bestaat het merendeel van dit boek uit verdriet en woede, wat ik niet vind passen bij de synopsis. Niet helemaal mijn ding...

Is het wel jouw ding?