Hemelbrand RECENSIE

Me zelden zó niet vermaakt met een boek. Hemelbrand van Erin Kelly was duidelijk niet aan mij besteed. Waar ik normaal smul van psychologische thrillers, was ik nu niet hongerig te krijgen voor dit boek.

Misschien kwam het door het dagboekstuk van de (later overleden) moeder. De schrijfster had hier net teveel ‘mysterie’ in prijsgegeven dat het mij tegen de borst stuitte. Ik vind het prima als je een soort teasers krijgt in de eerste hoofdstukken van een boek: daar word je juist hongerig van. Maar als het te vaag mysterieus beschreven is, ben ik er al klaar mee.

Of misschien was het de obsessie die van alle pagina’s afdroop. Dat lag er zo overduidelijk bovenop dat ik er persoonlijk niet goed van werd. Of misschien was het gewoon het drama van een verdwenen baby, tezamen met de nieuwe liefde van één van de gezinsleden. 

Al het drama in Hemelbrand was voor mij teveel. Ik kon er mijn vinger niet achter krijgen en kwam ook niet lekker in het verhaal. Het was langdradig en door de verschillende invalshoeken niet echt verhelderend. Jammer, 1 hartje. Meer kan ik er niet van maken.

Kun jij er ook niet tegen als een boek te vaag mysterieus geschreven is?