Lena's dagboek RECENSIE

Lena’s dagboek is geschreven door Lena Moechina tijdens de bezetting van Leningrad in de Tweede Wereldoorlog. Het boek is een interessante rapportage van een jong meisje over een van de meest genegeerde trauma’s van Rusland in de 20e eeuw. Lena’s dagboek is een belangrijk document van historische waarde, vergelijkbaar met het dagboek van Anne Frank. In het begin van haar dagboek schrijft de zestienjarige Lena over haar school, haar liefde voor Vova en andere onzekerheden waar normale tienermeisjes nou eenmaal doorheen moeten. Langzaam verandert het dagboek in een live verslag van de oorlog. Slapen met je kleding aan, omdat je nooit weet wanneer het luchtalarm afgaat en tegelijkertijd nog steeds gewoon naar school gaan alsof er niets aan de hand is.

De bezetting van Leningrad, en de gevolgen die deze heeft voor Lena, sluipt langzaam haar dagboek in. Eerst probeert zij uit alle macht haar gewone leven voort te zetten, maakt zij plannen voor de zomer en neemt zij zich voor werk te gaan zoeken voor zichzelf. Ondertussen wankelt zij op haar benen van het tekort aan slaap vanwege de angst voor bommen en artilleriebeschietingen en het uren stilzitten en wachten in schuilkelders. De beschreven periode in het dagboek beslaat ongeveer een jaar en gaat vervolgens voornamelijk over het gebrek aan water, elektriciteit en vooral eten. De inwoners van Leningrad staan uren in de rij in de kou te wachten op eten, zo ook de jonge Lena. Vaak is het eten op en eet ze dagenlang alleen soep, met amper iets erin. Haar moeder overlijdt, haar grootmoeder overlijdt en vervolgens overlijdt ook mama Lena, haar stiefmoeder. Lena is dan zeventien jaar en helemaal alleen.

Het boek leest af en toe een beetje stroef, omdat het natuurlijk geen echte roman is maar een dagboek. De opsommingen over de manieren waarop zij aan eten komt maken het boek af en toe iets te eenzijdig. Maar het besef dat al deze opsommingen van eten het enige is wat haar overeind hield, is alles wat dit boek nodig heeft om zijn bestaansrecht te verdienen. Het is moeilijk om een waardeoordeel te geven aan dit boek. Het is geschreven door een jonge vrouw zoals jij en ik, in erbarmelijke omstandigheden. Lena’s dagboek is geen literair meesterwerk, maar verdient respect en raakt je als lezer. Lena Moechina (overleden: 1991 in Moskou) hoeft zich aan niemand meer te bewijzen!

Ga jij je aan dit bijzondere dagboek wagen?