De dochter RECENSIE

De dochter is zo’n roman die je bijblijft, eentje die je eigenlijk tijdens het lezen niet wilt wegleggen en een die afwijkt van andere chicklits! Waar veel romans over de oorlog gaan, gaat dit boek indirect over de Tweede Wereldoorlog. Welke invloed heeft de oorlog op de tweede generatie? Hoe leven de kinderen van de daders hun leven? Deze roman is niet geschreven vanuit een vrouw, maar vanuit een man, namelijk vanuit Max. Bijzonder aan dit perspectief is dat Max soms reflecteert op zijn handelen uit een eerdere periode.
 
Dit boek behelst drie delen. In het eerste deel zijn de twee hoofdpersonen Max Lipschitz en Sabine Edelstein 23 en 21 jaar. Hoewel er geen jaartal genoemd wordt, is het aannemelijk dat het verhaal zich aan het einde van de jaren ’60 of in het begin van de jaren ’70 afspeelt. Max en Sabine ontmoeten elkaar in het achterhuis van Anne Frank en hun liefde is direct duidelijk: zij horen bij elkaar. Dan verdwijnt Sabine plots, ze geeft geen reden voor dit vertrek. In het tweede deel wordt verteld hoe Max Sabine ontmoet in Frankfurt, Sabine is nu samen met Sam Zaidenweber (een studiobaas uit Hollywood). Max ontdekt het geheim van Sabine. Het verhaal speelt zich vijftien jaar later af. Het derde deel speelt zich zeventien jaar later af en in dit deel komt Max achter de waarheid. Komen Sabine en Max nog samen? Of heeft het onbespreekbare verleden een te grote afstand tussen de twee gecreëerd ?
 
De dochter is goed opgebouwd en bij een goede opbouw hoort natuurlijk ook een goed bedacht einde, ook hier stelt Durlacher niet teleur! Het verhaal zorgt ervoor dat je continu geboeid bent door de zorgvuldig opgebouwde spanning.
 
In dit boek speelt het ‘onbespreekbare’ verleden een grote rol. Vind jij dat een spannend thema?