Stad van de engelen RECENSIE

Ik ben groot voorstander van een beetje fantasie. Al sinds ik de eerste Harry Potter las (lang, lang geleden…), ben ik om. Ik verslind alles met fantasie en geniet! Mijn boekenkast puilt dan ook uit van de magische boeken. Maar of Stad van de engelen van Danielle Trussoni ook in die kast komt te staan? Ik kan mijn vinger er niet op leggen: is het nou een goed boek, of juist niet?

Al vanaf het begin krijg ik het gevoel dat het verhaal niet loopt. Maar soms moet je als lezer nog even inkomen of heeft een auteur wat langer de tijd nodig om alle personages op de juiste plek te krijgen voor ze los kunnen gaan. Alle ingrediënten voor een heerlijk fantasieverhaal voor volwassenen zijn aanwezig: knappe verschijningen, een stuk of wat moorden en een onmogelijke liefde tussen een mens en een engel. Maar het wil maar niet samensmelten tot die ene speciale mix. En dus blijf ik twijfelen: waar ligt het nou aan? Is het zo’n goed boek dat ik totaal voorbij ga aan de (magisch) verborgen finesse of is het boek gewoon slecht?

Het verhaal blijft gedurende het hele boek wat op de vlakte. Trussoni heeft dapper geprobeerd diepgang in het verhaal aan te brengen, maar faalt daar jammerlijk in. En dus blijven de ingrediënten gewoon een samengeraapt zootje. En hoeveel zin ik ook had in het lezen: ik blijf met een wat vieze nasmaak achter. Was dit nou tijdverspilling, of was dit nou…? Ik ga voor tijdverspilling. Helaas.

Hou jij van Fantasy boeken?