Het Rosie project RECENSIE

Soms heb je van die boeken die je omarmen en je niet meer loslaten. Van die hartverwarmende verhalen waar je helemaal in zit en waar je liever niet meer uit wilt komen. Het Rosie project is zo’n boek voor mij. Ik vond het echt jammer dat ik de laatste bladzijde omgeslagen had en afscheid moest nemen van Don en Rosie. Een geweldig boek wat me nog lang bij zal blijven!

Het verhaal gaat over Don Tillman, docent genetica aan de universiteit. Zijn leven is heel gestructureerd, zijn dagindeling staat vast en alles is vantevoren al tot op de minuut uitgestippeld. Zo eet hij bijvoorbeeld elke week exact hetzelfde; op maandag dit, op dinsdag dat, enz. Don heeft Asperger en heeft deze structuur in zijn leven nodig om goed te kunnen functioneren. En het lijkt ook heel goed te werken voor hem; hij is super intelligent, heeft een leuke baan, leuke vrienden, kan goed koken… Het enige wat hij nog mist in zijn leven is een partner, een vrouw. Dit is echter een lastige kwestie omdat Don op sociaal vlak niet zo heel sterk is. Dates op openbare plaatsen als restaurants ziet hij niet zo zitten - hij heeft het wel een paar keer geprobeerd, maar tot op heden is dit altijd uitgelopen op een mislukking. Maar, hij heeft een idee, een briljant idee zelfs: om iemand te vinden die echt goed bij hem past moet hij de kandidaten vantevoren gaan filteren. En hoe kun je dit beter doen dan iedereen vooraf een vragenlijst in te laten vullen? Het Echtgenote Project is geboren! Maar dan komt Rosie in zijn leven, die op zoek is naar haar biologische vader. Als geneticus besluit hij haar te helpen bij deze zoektocht. Maar ook echt alleen bij deze zoektocht, want Rosie is totaal ongeschikt voor Het Echtgenote Project. Ongeschikter kan haast niet…

Tijdens het doornemen van de najaarsbrochures van de uitgeverijen was dit één van de boeken waar mijn oog meteen op viel. Ik moest en zou deze lezen. Waarom? Het unieke en bijzondere verhaal sprak me direct aan. En ik ben maar wat blij dat ik dit inderdaad gedaan heb! Het Rosie project heeft me niet teleurgesteld. Integendeel. Ik denk dat ik zelden zó erg in een verhaal heb gezeten en er zó snel doorheen geraasd ben. Het boek is echt compleet anders dan alles wat ik tot nu toe gelezen heb. Wat een heerlijke verfrissing!

Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, waardoor je een kijk in het leven krijgt door de ogen van Don. Je krijgt als het ware een kijkje achter de (ingewikkelde) schermen van iemand met Asperger. Ik ben te weinig bekend met Asperger om te kunnen bepalen of dit boek echt een realistisch beeld geeft, maar het kwam op mij in ieder geval allemaal heel echt en oprecht over. Dat je het verhaal leest door de ogen van Don zorgt af en toe echt voor hilarische lachmomenten. Hij denkt en handelt namelijk ietwat anders dan gemiddeld. Dat hij op sociaal gebied niet zo heel sterk is komt duidelijk in het verhaal naar voren. Hij mist bijvoorbeeld een bepaalde nuance, een filter, in zijn bewoordingen en kan dus gewoon letterlijk zeggen: ‘Ja, die dikke mevrouw achterin de zaal, zegt u het maar’, als een wat dikkere mevrouw haar hand opsteekt om iets te vragen. Maar ook de positieve kanten van iemand met Asperger worden goed belicht. Ik vind het sowieso heel goed dat het veelvoorkomende, maar vaak onbegrepen, autisme een centrale rol heeft binnen dit verhaal.

Het Rosie project is een regelrechte aanrader: een hartverwarmend verhaal, waar - ondanks het feit dat Don technisch gezien niet in staat is om echt lief te hebben - de liefde van de pagina’s afdruipt. Ik heb werkelijk waar niets negatiefs te zeggen over dit boek (behalve dan misschien dat het van mij véél langer had mogen zijn!). Als ik met bovenstaande recensie nog niet duidelijk genoeg ben geweest, dan wil ik hier nog één ding aan toevoegen: ‘Ren naar de winkel, koop dit boek en start reading!’

Ben jij al aan het rennen naar de boekhandel?