Amity en Sorrow RECENSIE

Amaranth heeft een eenzame jeugd gehad. Opgegroeid zonder moeder, met een afwezige vader en een strenge oma, weet ze niet goed wat liefde is. Als ze als jong meisje haar zorgen verdrinkt, duikt daar plotseling Zachariah op. Een man die van haar houdt en belooft haar een thuis te geven.

Vol vertrouwen duikt Amaranth in zijn avontuur, zonder enig idee van wat haar te wachten staat. Er zijn nog drie andere vrouwen in zijn leven. En dat worden er alsmaar meer. Hoewel Amaranth het liefst weg wil lopen, weet ze dat er niets is om naar terug te keren. Dus blijft ze, om te zien wat dit leven haar te bieden heeft. Ze wordt eindelijk omringd door liefde, maar is blind voor de bizarre, geïsoleerde werkelijkheid die hen langzaam meester wordt. Ze sluit haar ogen voor de daden van Zachariah, die ervan overtuigd is dat het einde der tijden nadert en hun dochter Sorrow ziet als een profeet. Pas als er ernstig gevaar dreigt, slaat Amaranth op de vlucht en neemt haar dochters mee.

Weggerukt uit hun vertrouwde omgeving, zijn Amity en Sorrow totaal gedesoriënteerd en verloren. Als ze stranden op een afgelegen boerderij, neemt hun leven voorzichtig een andere wending. Amaranth, die als enige ooit deel heeft uit gemaakt van de normale wereld, probeert zich aan te passen aan de maatschappij. Maar voor Amity en Sorrow valt dat niet mee. De meisjes kunnen niet lezen, hebben nog nooit een televisie gezien en hebben geen besef van waar ze wonen of de wereld om zich heen. Waar Amity de verschillen en vooral talloze mogelijkheden nieuwsgierig maar voorzichtig in zich opneemt, blijft Sorrow koppig vasthouden aan haar geloof, overtuigingen en haar ingebeelde goddelijke eigenschappen. Met vallen en opstaan probeert Amaranth een leven op te bouwen bij boer Bradley, die hen aanvankelijk onwillig onderdak verschaft, en Amity sluit vriendschap met Dust. Pas als Amaranth inziet dat Sorrow nooit tot inkeer zal komen, en bovendien een gevaar is voor zichzelf en anderen, neemt ze een hartverscheurend besluit.

Amity en Sorrow geeft inzicht in hoe mensen bepaalde gedragingen en situaties langzaam maar zeker normaal gaan vinden. Door middel van flashbacks ga je met Amaranth terug in de tijd en ontdek je waarom, en vooral hoe, het kan dat ze het zover heeft laten komen. In hun geïsoleerde gemeenschap, waar alleen maar kinderen van dezelfde vader leefden, golden totaal andere regels dan in de moderne maatschappij. Pas als ze zijn gevlucht, ziet Amaranth in hoe wereldvreemd haar dochters zijn en reflecteert ze op haar eigen rol in dit geheel. Kan Amaranth de regels waarnaar ze zolang heeft geleefd naast zich neerleggen? En zijn haar kinderen nog te redden of zijn ze voor eeuwig gehersenspoeld?

Het boek is met name een zoektocht naar hoe het verder moet. Het geeft de lezer meer inzicht in het functioneren van een sekte en wat voor invloed het heeft op de denkbeelden van mensen. Het taalgebruik is erg afstandelijk, waardoor de personages ver van je af blijven staan, maar tegelijk past deze schrijfwijze perfect bij het afgezonderde leven wat de personages hebben geleid. Er zijn een aantal losse eindjes - Amity en Sorrow zijn bijvoorbeeld nooit geregistreerd. Hoe moeten zij ooit een legaal leven opbouwen? En hoe kan het dat Zachariah nog vrij en in leven is, terwijl alle andere inwoners van hun gemeenschap in rook zijn opgegaan? Toch is het een interessant boek dat je gewoon uit moet lezen.

Wat vind jij van het onderwerp van dit boek?