De onwetende RECENSIE

Door de lovende woorden achterop De onwetende waren mijn verwachtingen hooggespannen. Ik begon dan ook erg enthousiast met lezen. Met de nadruk op begon, want mijn verwachting werd niet bepaald waargemaakt. Niet dat het een heel slecht boek is ofzo, maar ik voelde me toch lichtelijk teleurgesteld toen ik het uit had.

In de flaptekst werden mij verrassende plotwendingen beloofd. Om eerlijk te zijn, had ik het verhaal in grote lijnen al ergens halverwege het boek uitgedokterd. Dat vond ik jammer, want ik houd ervan om mee te denken met het verhaal, zeker te weten dat ik goed zit en vervolgens toch de verkeerde verdacht te hebben.

Hier had ik me nog wel overheen kunnen zetten, ware het niet dat ik vind dat een Thriller spannend geschreven moet zijn. Het verhaal komt vrij traag op gang (op pagina 177 dacht ik: 'oh, kijk, er gebeurt iets!'), vooral vanwege de vele omschrijvingen in het boek. Als Jackson de helft van de bijvoeglijk naamwoorden had geschrapt (en dan met name het woordje ‘zilt’. Waarschijnlijk het meest voorkomende woord in het boek, is hier geen synoniem voor? Sorry als je hier nu alleen nog maar op gaat letten tijdens het lezen), dan was het een stuk beter te behappen geweest en hadden we ook nog een prima idee gehad van hoe de rots waarop de hoofdpersoon woont eruitziet.

Naarmate ik verder las en het einde naderde, moet ik wel toegeven dat ik meer en meer het verhaal in werd getrokken. Hoofdpersonage Ava komt er al vrij snel achter dat haar zoontje niet zomaar verdwenen is, en dat er iemand in haar nabije omgeving is die haar probeert gek te maken, en hoe verder je komt in het verhaal, hoe meer geheimen er worden prijsgegeven. Ondanks dat dit boek niet erg hoog op mijn favorietenlijstje zal eindigen, is het redelijk vermakelijk. En het voordeel is dat je het ook prima kunt lezen na een heftige werkdag, omdat je je aandacht er toch niet zo bij hoeft te houden. 

Vind jij dit boek meer dan 2 hartjes waard, of ben je het met Astrid eens?