Klunen 2 RECENSIE

Eerlijk is eerlijk: ik stond niet echt open voor Kluun, met zijn verhalen over vreemdgaan tijdens de ziekte van zijn vrouw. Maar het moet gezegd: in Klunen 2 heeft Kluun absoluut een goed punt! Meerdere goede punten zelfs. Ik zat de hele tijd instemmend te knikken tijdens het lezen. Soms was ik zelfs ontroerd.

Alleen met één ding heeft hij het grondig mis: dat recensenten raar zouden zijn, daar klopt natuurlijk helemaal geen woord van! Maar zijn kritische blik is treffend. Waarom moet je bijvoorbeeld zo idioot lang van tevoren op Schiphol aanwezig zijn? En dat de natuur veel te veel geromantiseerd wordt is ook helemaal waar. Zijn verhaal over de toekomst van de politiek, met behulp van tv-format Ranking the Candidates, is even komisch als visionair, maar ook een beetje eng. En de term literatuurlijsttrauma is helaas zeer herkenbaar: jongeren dwingen tot lezen zorgt er juist voor dat ze er een grote afkeur van krijgen. (Gelukkig is die afkeur bij mij vanzelf weer over gegaan.)

Kritisch is hij ook naar mensen toe: mensen die hun boekenkasten op kleur inrichten bijvoorbeeld. Ook staan er vele verhalen in dit boekje over zijn belevenissen in Tilburg, Breda en Amsterdam, ‘zijn steden’ en zijn pré-schrijver-periodes als accountmanager en reclameman. Het consequente maakt de columns en verhalen soms extra grappig, zoals de manier waarop hij telkens weer naar zijn uitgever verwijst als de onvoorstelbaar erudiete Joost Nijsen.

Bekentenissen zijn er ook: van luchtgitaren tot serie-verslavingen, en een column over het ruilen van je kinderen. De meeste columns en korte verhalen zijn in de afgelopen vijf jaar al eerder ergens verschenen, dus als je Kluun fanatiek volgt zal Klunen 2 je weinig nieuws brengen. Maar voor wie niet zo bekend is met zijn werk is dit echt heel erg leuk om te lezen! 

Ben jij fan van Kluun?