Alledaagse wanen RECENSIE

Charlotte en Clark zijn pasgetrouwd wanneer ze hun eerste huis kopen in het schattige stadje Clementine. Hier proberen ze een leven op te bouwen zoals ieder ander pasgetrouwd stel: ze vinden beiden een baan, willen de buurt leren kennen en proberen van hun nieuwe huis een thuis te maken. Maar in hun nieuwe, gezamenlijke leven raken ze al gauw steeds verder van elkaar vervreemd. De afstand tussen hen ontstaat wanneer de moeder van Clark overlijdt, en wordt groter wanneer het nieuwe huis bij hen allebei gevoelens en herinneringen losmaakt die ze niet met elkaar kunnen delen. De druk op het huwelijk wordt steeds groter, tot de bom barst. Is hun liefde sterk genoeg om de uitbarsting te boven te komen?

Alledaagse wanen is lief en mooi, maar ook behoorlijk verwarrend. Het verhaal lijkt in eerste instantie te gaan over het jonge huwelijk van Charlotte en Clark, en hoe dat standhoudt wanneer beiden beseffen hoe verschillend ze eigenlijk zijn. Nadat de ergste vlinders in hun buik zijn gestorven en de roze brillen hun zicht niet meer belemmeren, zien Charlotte en Clark pas op hoe weinig hun relatie is gebaseerd. Al na elf weken vol passie en liefde zijn de twee getrouwd, en nu ze tot rust komen in hun eigen huis, blijkt dat hun karakters, afkomst en toekomstdromen behoorlijk van elkaar verschillen. Ze kunnen elkaar soms maar amper begrijpen, maar weten ook niet op de juiste wijze met elkaar te communiceren om de verschillen te kunnen verkleinen.

Wat het verhaal echter verwarrend maakt, is dat zowel Charlotte als Clark regelmatig stemmen in het huis hoort of schaduwen langs de muren ziet trekken. Door deze griezelige scènes voelt het boek soms als een horrorfilm, wat helemaal niet past bij het lieve en soms verdrietige verhaal van twee pasgetrouwde mensen die de eerste barstjes in hun huwelijk proberen te lijmen. Tot op de laatste pagina blijft deze vreemde en verwarrende verhaallijn terugkeren: voetstappen op de gang, stemmen op zolder, namen en gezichten van mensen die het huis eerder bewoonden. Onnodig en afleidend, want het boek had prima zonder deze onbegrijpelijke, mislukte thrillerondertoon gekund.

Als je je niet laat afleiden door de verwarrende zijtakken, maar je focust je op het verhaal van Charlotte en Clark, zul je in Alledaagse wanen een lief en realistisch verhaal vinden over twee mensen die leren vechten om hun liefde te laten slagen.

Wat vond jij van Alledaagse wanen?