Onsterfelijk RECENSIE

Als fan van Julie Kagawa’s eerste boekenreeks: De IJzerkoning, waren mijn verwachtingen van Onsterfelijk erg hoog. Als er iemand originaliteit kan blazen in vampierverhalen, dan is het Julie Kagawa wel… dacht ik.

Toch moet ik tot mijn spijt toegeven dat dit boek me nogal teleurgesteld heeft. Ik vond het begin van het verhaal erg sterk, maar naarmate ik verder las merkte ik steeds meer dat het me niet lukte om een band te krijgen met de personages. Ondanks Allie’s afkeer van vampiers laat ze zich veranderen in één van hen wanneer haar leven op het spel staat. Dat riep bij mij erg gemengde gevoelens op. Aan de ene kant begrijp ik haar overlevingsinstinct, maar aan de andere kant vind ik haar actie behoorlijk hypocriet.

De wereld in het boek wordt gedomineerd door vampiers, en de schrijfster heeft heel erg knap de constante dreiging over weten te brengen waar de menselijke inwoners van vampiersteden dagelijks mee kampen. Dat was voor mij de belangrijkste reden om verder te willen lezen.

Het meest interessante onderdeel van het boek vond ik toch wel Allie’s gevecht met haar natuurlijke impulsen. Als vampier heeft ze natuurlijk bloed nodig om te overleven, maar Allie is vastberaden om geen mensen pijn te doen. Ze voelt zich een monster van binnen… maar weigert om die naar buiten te laten keren. Om die reden herstelde mijn respect voor haar nog ietwat alvorens ik het boek helemaal uit had.

De reis door de vampier-geïnfesteerde wereld is een erg spannend avontuur, en op iedere nieuwe bladzijde lurkt het gevaar in de schaduw. Daarom ben ik heel erg nieuwsgierig naar het volgende deel van deze reeks.

Vind jij Onsterfelijk ook minder goed dan De IJzerkoning?