De alchemisten 2: De gouden lelie RECENSIE

Sydney is een alchemist. Zij weet alles van vampiers en heeft de taak om de wereld te beschermen tegen deze verdorven levensvorm. Onder haar directe hoede valt Jill, een vampierprinses die is ondergedoken op een mensenschool om uit de handen van vampierjagers te blijven. Daarnaast heeft ze Sonya en Adrian onder haar hoede, twee vampiers met speciale magie. Sydney neemt haar taak heel serieus, maar kan niet voorkomen dat er vriendschap ontstaat tussen haar en de vampiers die ze moet weghouden bij de gewone mens. Intelligente Brayden lijkt een goede afleiding van haar vele strubbelingen, maar Sydney mist bij hem de vlinders die ze bij Adrian wel voelt. Wanneer Sydney en Sonya worden aangevallen door de Strijders van het Licht en Sonya uiteindelijk verdwijnt, komen alle onderlinge relaties op scherp te staan. De jacht op de vampiers lijkt geopend en iemand in Sydneys directe omgeving weet daar meer van..

De Gouden Lelie is het tweede deel van De Alchemisten-trilogie. Het eerste deel, Bloedverwanten, heb ik niet gelezen, maar gelukkig staat er in het boek een korte samenvatting van dit deel. Toch kon dat niet voorkomen dat de eerste hoofdstukken bij mij veel vraagtekens opleverden. De termen dhampiers (half vampier, half mens), Moroi (goedaardige vampiers), Strigoi (kwaadaardige vampiers), vliegen om je oren, evenals de personages die zonder enige introductie bladzijde na bladzijde vullen. Gedurende het boek werden de termen en de personages echter steeds duidelijker, doordat de auteur handig verwees naar momenten in het verleden, waardoor zelfs voor iemand die Bloedverwanten niet heeft gelezen de context langzaam duidelijker werd.

Het boek kent veel aspecten: mysterie, spanning, romantiek en personages die prima uitgewerkt worden. Het is knap dat er op subtiele wijze steeds verwezen wordt naar momenten en gevoelens uit het verleden, waardoor het boek echt gaat leven en als afzonderlijk boek te lezen is. Het zorgde er echter niet voor dat ik de bladzijden verslond en het boek niet weg kon leggen. De spanning komt traag op gang, de personages zijn een tikkeltje bleu en de uitwerking van de verliefdheden en relaties zijn vaak wat voorspelbaar.

Het boek is een fijn, lichthartig tussendoortje, maar mist net dat snufje magie om zich echt te onderscheiden van andere boeken in hetzelfde genre.

Wat vind jij van dit boek?