Een lied voor Jackson RECENSIE

Een soort Achtste groepers huilen niet, dacht ik bij het lezen van de flaptekst van Een lied voor Jackson. Hoewel ik dat vroeger een mooi boek vond, hoopte ik op iets volwasseners, een verhaal dat wat meer de diepte in zou gaan. Gelukkig kreeg ik dat ook. Want ook al is Megan niet veel ouder dan Akkie uit het boek van Jacques Vriens, ze is wijs en wordt heel snel volwassen, waardoor ik me beter met haar kon identificeren dan ik in eerste instantie had verwacht.

Wanneer Megan op de kinderafdeling van het ziekenhuis komt, is ze in eerste instantie een beetje beledigd. Ze is tenslotte al dertien! Gelukkig is er Jackson, met wie ze al snel bevriend wordt. Samen zetten ze het ziekenhuis op stelten en Jackson sleept haar door deze moeilijke periode met zijn rare verhalen en gekke avonturen. Totdat Jackson naar huis moet. Zal Megan hem ooit terugzien?

Doordat Celia Bryce verpleegster is, weet ze alles over de ins en outs van een ziekenhuis. Dit merk je goed tijdens het lezen en dat is prettig, want zo kan ze gedetailleerde beschrijvingen maken. Over wat Megan hoort op de gang, bijvoorbeeld. Die gedetailleerde beschrijvingen maken het boek. Het verhaal op zich is goed, maar er zijn veel boeken over kinderen met kanker. De schrijfstijl maakt dat het wat mij betreft boven het maaiveld uitkomt. Gelukkig heeft Celia allebei haar dromen waargemaakt en is ze verpleegster én schrijfster geworden. Ik hoop dat ze met Een lied voor Jackson de smaak te pakken heeft gekregen en doorgaat met schrijven.

Zou jij dit boek graag willen lezen?