Recensie: De stand van de sterren RECENSIE

Er is nog altijd discussie over in hoeverre vrouwen dezelfde kansen hebben als mannen. Toch is het voor ons tegenwoordig normaal dat iedereen kan worden wat hij of zij wil. Dat was vroeger toch echt anders. Hoe voelde bijvoorbeeld Aletta Jacobs zich, als eerste vrouw in Nederland die ging studeren? Amy Brill verdiepte zich in het leven van Maria Mitchell, Amerika’s eerste vrouwelijke sterrenkundige en baseerde daarop haar debuutroman De stand van de sterren.

De vierentwintigjarige Hannah Price woont al haar hele leven in de hechte quakergemeenschap op het eiland Nantucket, voor de kust van New England. Er wordt geleefd volgens strenge regels en vrouwen hebben weinig vrijheid. Maar Hannah heeft ambitieuze plannen en hoopt een nieuwe komeet te ontdekken. Dan klopt de donkere walvisvaarder Isaac bij haar aan voor navigatielessen. Terwijl hun gevoelens voor elkaar langzaam sterker worden, wordt Hannah uitgedaagd opnieuw na te denken over de wereld om haar heen. Hiermee komt echter wel haar aanzien binnen de gemeenschap in het geding.

De stand van de sterren is een fijne historische roman over voor mij weer een heel nieuw stukje geschiedenis: het ontdekken van het hemelgewelf. Brill heeft zich duidelijk uitgebreid verdiept in haar onderwerp, al vertraagd ze daar in het begin haar verhaal enigszins mee. Zeker ook omdat de stugge Hannah niet direct de sympathie van de lezer heeft, had ik wel wat tijd nodig in het verhaal te komen. Daarbij had ik best nog meer willen lezen over die geheimzinnige quakergemeenschap met haar strenge regels. Maar als het verhaal eenmaal goed op gang is, is De stand van de sterren een boek dat je ademloos uitleest.

Heb jij het boek ook ademloos uitgelezen?