Recensie: De naakte bruid RECENSIE

'Geachte heer, hierbij neem ik de vrijheid om u dit manuscript te sturen. (...) Het werd geschreven door mijn dochter. Een jaar geleden is ze verdwenen. (...) Haar lichaam is nooit gevonden.' Zo begint De naakte bruid.

In dit boek, geschreven door Nikki Gemmell, draait het om een jonge vrouw die net getrouwd is. Tijdens haar huwelijksreis ontdekt ze een wreed verraad tussen haar beste vriendin en haar man. Dit zet haar wereld op z'n kop. Het zorgt ervoor dat ze volledig uit haar comfort zone getrokken wordt en dat ze beslissingen neemt die ze normaal nooit zou nemen. Maar het zorgt er vooral voor dat ze zichzelf beter leert kennen, een uitdaging die ze zonder de kennis van het wrede verraad nooit was aangegaan.

Die eerste regels van De naakte bruid wekken een belangstelling op die vervolgens op geen enkele manier waargemaakt wordt. En dat is een dikke vette tegenvaller. Tegenwoordig menen alle uitgeverijen op hun boeken te mogen zetten dat een boek al voor Vijftig tinten grijs een erotische bestseller was, of dat het het succes van Vijftig tinten grijs met gemak kan evenaren. Met alle respect: De naakte bruid haalt het niet bij dit succes. En als het al een bestseller was voor Vijftig tinten grijs, is dat omdat dat boek simpelweg nog niet uit was. En dan zeg ik niet dat Vijftig tinten grijs beter geschreven is, het is alleen veel meer een boek voor het grote publiek.

De naakte bruid is voor de lezer die van vage bewoordingen en verspringende verhaallijnen houdt. Ik ben niet die lezer. Ik begreep wat er gezegd werd, maar het landde niet. Het verhaal bleef niet bij me, het irriteerde me vooral. En die onduidelijkheid, die onleesbaarheid en die belofte die niet wordt waargemaakt, doen mij ertoe brengen dat ik het boek één hartje geef. Niets meer dan dat.

Vind jij dit boek te vergelijken met Vijftig tinten grijs?