Recensie: Zoete zonde RECENSIE

Al enkele jaren beoordeel ik boeken, maar voor het eerst weet ik niet waar ik moet beginnen. Het verhaal kabbelt maar door. Het enige dat me ertoe kon zetten het boek telkens opnieuw op te pakken om verder te lezen, was de hoop dat er eindelijk eens wat zou gebeuren. Misschien begeef ik me op glad ijs met deze recensie. Ik ben niet christelijk opgevoed en heb daarom misschien geen idee waar ik het over heb, maar in het overgrote deel van het boek dacht ik: allemensen, get a life! Dat gekonkel en geroddel en achterbakse gezeik, dat rijmt zich niet echt met het idee dat ik heb bij een christelijke gemeenschap.

Neem bijvoorbeeld Bernhard, die homo is. Hij zit er zelf erg mee, en probeert dit zo goed mogelijk verborgen te houden voor de buitenwereld. Maar blijkbaar is er iemand die dit toch weet, en die het nodig vindt om door middel van brieven aan de voorganger te laten weten wat voor een verderfelijke figuur er in hun gemeenschap zit. Ga je lekker bezighouden met jezelf! Zo zijn er nog wat perikelen, zoals een vrouw die vreemdgaat met een gescheiden vriend nadat haar eigen man haar al in geen twee jaar ook maar een nachtzoen gegeven heeft, die in een chicklit misschien nog wel leuk zouden zijn geweest. Als ze met wat humor gebracht werden enzo. Maar in dit boek werd ik er een beetje baldadig van. Als mijn vriend me al twee jaar als een soort verre kennis zou behandelen, zou ik ook vreemdgaan.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb echt veel bewondering voor mensen die een verhaal in hun hoofd hebben en dat kunnen uitwerken tot een boek. En ik voel me ook best schuldig over deze recensie, want ik heb even op haar website en Facebookpagina gekeken, en ik denk dat Ella Marjon heel leuk is. Ik vraag me alleen af waarom de uitgeverij in sommige gevallen zorgt voor een verkeerde verwachting bij de lezer waardoor het verhaal uiteindelijk zo tegenvalt. Dat moet je als uitgever zijnde toch ook niet willen? Op de achterflap van het boek staat bijvoorbeeld dat Ella Marjon erin is geslaagd thrillers te gaan schrijven. Volgens Biblion was het stempel ‘literaire thriller’ iets te ambitieus voor haar vorige boek, en ik ga me daar voor Zoete Zonde volledig bij aansluiten. Misschien dat dit de ogen van uitgever Kok zal openen? Het is niet spannend, zelfs niet een heel klein beetje griezelig.

Heb je nog een verjaardagscadeautje nodig voor je angstig aangelegde christelijke schoonmoeder/oudtante/buurvrouw die gek is op roddels en achterklap en de gevolgen daarvan? Dan is dit boek gratis bij mij af te halen.

Wat vind jij van het boek Zoete zonde?