Recensie: Het Farmhouse Cookbook RECENSIE

Met smart wachtte ik op mijn nieuwe recensiekookboek: Het Farmhouse Cookbook. Als ultieme liefhebber van koken zijn dit de cherries on the cake van het recenseren voor Chicklit.nl. Oké, alle stoute boeken die ik in het afgelopen jaar heb gelezen waren op een enkeling na ook goede kost natuurlijk. 

Ik heb in totaal zes recepten uit Het Farmhouse Cookbook geprobeerd: twee soepen, gemarineerde karbonades, wortel-korianderbeignets, geroosterde bietjessalade met geitenkaas en broodjes met kastanjechampignons en spek. Een van de soepen heb ik voor mezelf gemaakt, en de andere gerechten samen met vrienden.

Heb ik in dit kookboek dan ook de topper gevonden die een prominente plek op mijn plank met kookboeken in zal gaan nemen? Nou, eigenlijk niet… Het is zeker een stoer kookboek vol stevige, bijzondere gerechten en is mooi gelayout. Maar toch leek het alsof er een enorme drempel was waar ik overheen moest voordat ik uiteindelijk een recept uitprobeerde.

Dat heeft een aantal oorzaken, die niet allemaal te wijten zijn aan het kookboek zelf. Een ervan is dat ik single ben en ik dus vaak alleen voor mezelf kook. Ik vind dat meestal geen probleem en kook vaak voor meerdere dagen. Maar dit boek is daar niet echt geschikt voor: ik ga niet een aantal dagen achter elkaar wildpastei met worstballetjes eten, of in mijn eentje een geroosterd ribbraadstuk met een mosterdkost wegwerken.

Daarnaast is de layout mooi maar ook wel een beetje gemaakt vrolijk en ietwat overdadig, zo staat het bijvoorbeeld vol met foto’s van de dieren die je uiteindelijk op je bord gaat vinden (een dik schaap bij een gerecht met lam, of een biggetje bij varkenskarbonades, struise kippen die op de rechterpagina nog struis bij de boer staan en eieren hebben gegeven, maar op de linkerpagina in een krokante picknickip zijn verwerkt).

En dan de recepten. Uiteindelijk waren ze best lekker, de aspergesoep was zeker voor herhaling vatbaar (want romig, zacht van smaak, knapperige aspergekopjes en origineel met het gepocheerde ei erin). Maar echt soepel waren de gerechten niet. Het was in mijn - blijkbaar niet te grote - Albert Heijn moeilijk om sommige ingrediënten te krijgen (je zou toch verwachten dat ze overal wel pompoenpitten verkopen?). En soms zijn de hoeveelheden moeilijk te bepalen (maar dat kwam misschien ook doordat ze bij de Appie geen weegschaal meer hebben en ik thuis ook niet…). Daarnaast moet je echt niet op dieet zijn of grote stukken vlees schuwen. Het is zeker cool om een ei te moeten pocheren, maar dit is veel te summier uitgelegd in dit kookboek. En, wát een werk. Er wordt vooraf geen totale bereidingstijd aangegeven en daar ging het dan ook elke keer mis. In alle gerechten moet je 10 minuten dit doen, dan nog een keer 10 minuten dat en vervolgens alles nog eens 20 minuten laten pruttelen, en dat is eigenlijk amper te doen als je op een doordeweekse dag even gezellig en rustig wil bijkletsen en roddelen met vriendinnetjes - ik moest telkens zo opletten wat er nu weer moest gebeuren dat ik geen oor had voor alle verhalen. En uiteindelijk hebben ze zelf ook maar meegeholpen omdat het anders echt niet op zou schieten. En dan nog maar te zwijgen over de afwas die er overbleef…

Dit kookboek laat je dus wel nadenken over de waarde en plaats van eten. Alles moet nowadays vlug, simpel, gezond en makkelijk. Koken is voor mij een onderdeel van een sociaal proces: na werk door de supermarkt rennen, en terwijl mijn vrienden zich installeren aan mijn lange keukentafel en me entertainen met hun verhalen, draai ik een maaltijd in elkaar, reagerend op die verhalen en mijn eigen belevenissen delend. Dit lukt dus echt niet met dit kookbook. Maar als je de tijd neemt om het een keer anders te doen, alles goed voorbereidt en op tijd begint, is Het Farmhouse Cookbook zeker een goede optie: hoe mooi is het om voor een stel vrienden op een zondag kippenleverparfait met appelbrandewijn en een uien-rozijnenchutney te maken of langzaam gegaard varkensvlees met geroosterde appels, citroenwortels en ciderjus?

Na Het Farmhouse Cookbook heb ik wel een ding geleerd over mijzelf in de keuken en mijn eisen ten opzichte van kookboeken: ik ben een sloppy cook. En sommige tools die essentieel zijn voor in de keuken ontbreken: weegschaal, zeef en rasp. Misschien moet ik daar ook maar eens in gaan investeren…

Maar echt makkelijk leesbaar vind ik het boek niet. De champignonbroodjes die eigenlijk best heel makkelijk zijn, worden zo lastig uitgelegd dat het best een uitdaging lijkt om ze te klussen. Het is ook niet een boek om voor jezelf te gaan koken, voor mijn single huishouden wel jammer. Op de soep na zijn het niet echt dingen die je leuk vooruit wil koken. Maar de twee soepen die ik gemaakt heb, waren serieus lekker en ook lekkerder dan toen ik een week later een soortgelijk recept zelf bedacht (die soep was echt veel te waterig).

Wat vind jij van dit kookboek?