Recensie: De boekendief RECENSIE

Boeken waren geloof ik de beste reisgenoten in de truck (nee, het was geen bus) onderweg van Brazilië naar Peru. Mijn medereizigers verslonden er een hoop, terwijl ik in de truck voornamelijk aan sightseeing deed. Eén boek was de veroorzaker van watervallen op twee gezichten - miniversies van de prachtexemplaren die ik onderweg zag. De titel van dat ene boek was… De Boekendief.

Liesel reist samen met haar moeder en haar broertje richting München waar haar nieuwe leven zal beginnen. De eindbestemming: pleegouders Hans en Rosa Hubermann in de Himmelstraat in het stadje Molching. Twee gebeurtenissen onderweg tekenen de rest van Liesels leven: Liesels broertje overleeft de reis niet en ze steelt een boek. Nachtmerries en het gemis van haar moeder en haar broertje zorgen ervoor dat Liesel het in het begin nogal moeilijk heeft bij de Hubermanns. Gelukkig hebben haar pleegouders een hart van goud en bouwt ze een hechte vriendschap op met haar buurjongen Rudy. Met behulp van Liesels gestolen boek leert pleegvader Hans haar lezen en schrijven. Dat veroorzaakt naast een talent voor voetbal en een goede vechtpartij, een derde talent: Liesel is een briljante boekendief. Te midden van de Tweede Wereldoorlog verliest ze zich het allerliefst in een wereld van boeken. Maar het duurt niet lang voordat de echte wereld die van Liesel inhaalt. En Liesel heeft enkel woorden om in de strijd te gooien…

Na het lezen van de eerste regel was ik direct verkocht. Markus Zusak heeft een prachtige schrijfstijl die beeltenissen bij je oproept die je niet snel zult vergeten. De keuze om bepaalde stukken tekst af te zonderen van de rest en er een spotlight op te vestigen, draagt daaraan bij. De Boekendief is op de eerste plaats een oorlogsboek over een bijzonder meisje wier pad kruist met dat van diverse, soms eigenaardige, personages. Hun levensverhalen komen stuk voor stuk uitvoerig aan bod zonder dat deze zijweggetjes het verhaal van Liesel overschreeuwen. Wat dat betreft zijn de verhaallijnen in het boek, mede door de Dood als alziende verteller, ontzettend slim in elkaar verweven. De Dood verklapt her en der gebeurtenissen die pas later in het verhaal voorvallen. Echt spannend is De Boekendief dus niet. Maar zoals de Dood op een gegeven moment zelf aangeeft, doet spanning er in dit geval niet echt toe. Het verhaal van Liesel heeft geen versieringen nodig.

Volgens mij is dit de eerste keer dat ik vijf sterren uitdeel op Chicklit.nl. Ik geef dan ook toe dat het begin van een miniwaterval te zien was op mijn gezicht toen ik de laatste pagina’s las. Mocht je De Boekendief nog niet hebben gelezen, het boek is namelijk al in 2005 voor het eerst verschenen, wacht er dan niet langer mee. Je wilt het verhaal van Liesel echt niet missen…

Vind jij De boekendief ook een boek dat je gelezen MOET hebben?