Recensie: Tachtig dagen wit RECENSIE

Lily is het zat: ze wil niet langer een uitgestippeld leven leiden, een braaf meisje zijn. Ze heeft al lange tijd het gevoel dat iets ontbreekt in haar leven, maar ze weet niet wat. Verandering arriveert in de vorm van Liana, haar beste vriendin. Liana laat Lily kennismaken met een nieuwe wereld vol passie en lust. Ze doet nieuwe, seksuele ervaringen op met drie knappe mannen, maar toch heeft Lily nog altijd het gevoel dat ze niet heeft gevonden waar ze naar op zoek is. De nieuwe wereld waarin Lily terecht is gekomen, zal daar echter langzaamaan verandering in brengen.

Ik heb de Crossfire en Vijftig tinten boeken gelezen, dus ik dacht goed voorbereid te zijn op Tachtig dagen wit. Niet dus. Tachtig dagen wit is heel heftig geschreven: vulgaire woorden vliegen je constant om de oren (ik kan geen ‘neuken’, ‘kut’ en ‘slet’ meer horen) en de seksscènes heb ik vaak met opgetrokken wenkbrauwen gelezen. Het moment dat een man een zadel op zijn rug krijgt, om vervolgens te dienen als ‘paard’ voor Lily, is het raarste wat ik ooit heb gelezen. Dit boek heeft dan ook flink op mijn lachspieren gewerkt, want sommige scènes waren zó ongelooflijk absurd, dat ik niet anders kon dan hardop lachen. De Vijftig tinten boeken zijn kinderspel vergeleken met Tachtig dagen wit.

Liefhebbers van erotische verhalen zullen niet automatisch van Tachtig dagen wit houden. Sommige seksscènes vond ik weerzinwekkend en bepaalde uitspraken maakten mij ongelooflijk boos. Eén ding is echter zeker: de BDSM leefstijl wordt een stuk realistischer geportretteerd dan in andere bekende erotische boeken, zoals de Vijftig tinten serie. Er is niks lieflijks te vinden in dit verhaal.

Het verhaal van Tachtig dagen wit stelt verder niet veel voor. Dit boek draait alleen om Lily die ontdekt wie zij is. Dat ontdekt zij echter door constant omringd te zijn door seks, en door zelfs seks te hebben. Dus ja: je leest alleen maar over seks. Niks meer, niks minder. Daarnaast is er geen climax, geen ‘wow!’ moment dat je volledig van je stoel blaast. Als je houdt van realistische BDSM verhalen, dan is Tachtig dagen wit een aanrader. Het verhaal van Lily zal echter snel uit je geheugen verdwijnen. Het is een leuk boek om te lezen als je een dagje vrij hebt, maar meer ook niet.

Wat vind jij van de Tachtig dagen reeks?