Recensie: Mijn dochter in Frankrijk RECENSIE

Wanneer het testament van je vader eindigt met de woorden “En aan mijn dochter in Frankrijk laat ik de rest van mijn nalatenschap na…” stort je hele wereld even in. Zeker als je niet weet dat je vader een dochter in Frankrijk heeft. Eleonor, een Ierse dochter, en Solange, de dochter in Frankrijk, besluiten om samen op zoek te gaan naar het verleden van hun vader. Die zoektocht is soms hard en confronterend, maar naarmate ze dieper in zijn verleden graven, vinden ze stap voor stap de antwoorden waar ze naar op zoek zijn.

Mijn dochter in Frankrijk is een verhaal over oorlog en liefde, gestoffeerd met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, de strijd met de Duitsers en de geschiedenis van Frankrijk en Engeland.

Het verhaal diende even te rijpen. Ik kwam moeilijk door de eerste hoofdstukken en het verhaal kwam traag op gang. Maar toen ik de verschillende personages eenmaal beter leerde kennen en met hen meeleefde, begon ik het verhaal te appreciëren. Het is geen eenvoudige roman; er is heel goed nagedacht over de opbouw van het verhaal en het kent enkele verrassende wendingen. Het boek was dan ook bij momenten verrassend spannend.

Als ik de pro’s (goede opbouw van het verhaal, verrassend spannend, gelinkt aan de geschiedenis) en de con’s (moeizame start, kleine druk) tegen elkaar afweeg, geef ik dit boek drie hartjes. Het duurde even voordat ik het boek uit had, maar toen ik eenmaal de laatste pagina had gelezen, moest ik toegeven dat ik aangenaam verrast was over dit literaire debuut van Barbara en Stephanie Keating.

Was jij ook verrast door Mijn dochter in Frankrijk?