Recensie: Zo word je verliefd RECENSIE

 

Wat doe je als je in korte tijd twee mensen tegenkomt die op het punt staan om zelfmoord te plegen? Het overkomt de drieëndertigjarige eigenaresse van een uitzendbureau, Christine Rose – eerst ziet ze ene Simon een pistool tegen zijn hoofd zetten, net op het moment dat ze dacht hem gered te hebben. Ze is van plan om dat nooit meer te laten gebeuren, dus als ze Adam ziet op de rand van de brug, redt ze hem wél. Ze sluiten een deal: als Christine hem op zijn vijfendertigste verjaardag, twee weken na die dag, nog niet in heeft laten zien dat het leven de moeite waard is, maakt hij er alsnog een einde aan. En zo beginnen twee heftige weken, waarin Christine met behulp van haar heilige zelfhulpboeken probeert om Adam weer van het leven te laten houden, én intussen ook nog moet leren omgaan met haar verbitterde ex-man waar ze net van gescheiden is en haar schuldgevoel jegens Simon. Misschien heeft ze Adam wel net zo hard nodig als hij haar…

 

Hoewel ik (nog) lang niet alle boeken van Cecelia Ahern heb gelezen, weet ik wel dat ze heel mooi zijn, en ik moet dan ook toegeven dat ik hoge verwachtingen had van dit boek. Ik heb zelfs niet eens de synopsis gelezen; ik liet me gewoon verrassen. En dat is gelukt! Zo word je verliefd is afwisselend hartverwarmend en hartverscheurend. Ik heb af en toe hardop zitten grinniken, en soms een brok in mijn keel gekregen. Het is niet zomaar een liefdesverhaal, maar één met veel meer diepgang. Ik kan nauwelijks minpunten opnoemen, want ook het voorspelbare einde hoort er gewoon bij. Nou ja, vooruit, ééntje dan: er zitten een paar kleine verhaallijnen van bijpersonages in die beter weggelaten hadden kunnen worden, omdat er nooit meer echt iets mee wordt gedaan. Dat is dan ook de enige reden dat ik dit boek vier hartjes geef in plaats van vijf.

 

De eerste paar hoofdstukken gingen nog wat moeizaam, maar daarna las het weg als een trein. Wat heerlijk geschreven! Een leuk detail zijn de namen van de hoofdstukken, die verwijzen naar de zelfhulpboeken van Christine. Dit boek móet je gewoon lezen; je zult het met een glimlach dichtklappen.