• onze waardering

Recensie: Vergeten grond RECENSIE

Voor het werk van haar man verhuizen Karine, Rob en hun dochtertje Sophie van het centrum in Haarlem, naar een verlaten boerderij in Limburg. Al snel vindt Karine hier werk als docente Engels. Omdat de kinderopvang moeilijk te regelen is,  besluiten ze een nanny in huis te nemen.  
 
Aanvankelijk loopt alles op rolletjes. De nanny heeft een medische achtergrond als verpleegkundige, en ze kan het goed vinden met Sofie. Maar langzamerhand merkt Karine dat de nanny toch haar eigen regeltjes heeft, en bovendien een hele andere mening deelt dan het koppel. En dit is niet het enige. Karine kan haar draai maar niet vinden in Limburg. Ze spreekt het lastige accent niet, ze heeft moeilijke klassen op haar werk en ook haar collega’s moeten niks van haar hebben. Het wordt alleen maar erger wanneer haar man veel moet reizen voor zijn werk en Sophie ziek wordt. Langzamerhand krijgt Karine in de gaten dat er iets niet klopt. Waarom is Sophie opeens zoveel ziek sinds de nanny er is? En waarom zeurt haar dochtertje zoveel over pijntjes? 
 
Laat ik beginnen met de titel van het boek. Naar aanleiding hiervan had ik een heel ander verhaal verwacht. Het had niet veel met het onderwerp te maken. Waarom is er gekozen voor “Vergeten Grond”, en niet voor “De nanny”, of “Het kindermeisje”? Het gaat tenslotte meer over een nanny waar van alles mis mee is, dan over een verlaten boerderij ergens in Limburg. Het uiteindelijke verhaal was dus een verassing voor mij. Maar wel een prettige verassing, want het onderwerp sprak me zeker aan!
 
Ik heb me goed in kunnen leven in het boek. Je bekeek alles door de ogen van Karine, en ik voelde op sommige momenten exact dezelfde frustratie als zij. Erg knap gedaan! Ook kon ik de spanning op sommige momenten goed voelen. Vooral tegen het einde aan kon ik niet meer stoppen met lezen, ik moest gewoon weten hoe het af zou lopen! Jammer vond ik dan ook dat het einde heel snel uitgewerkt was. Ik had me zo verheugd op de ontknoping, en uiteindelijk was het na een paar bladzijdes al voorbij. Heb ik daar nu het hele  boek voor gelezen?
 
Ik heb lang moeten denken over wat ik nu echt van dit boek vond. Het was niet slecht, maar ook niet ontzettend goed. Het was spannend, maar toch ook weer langdradig. Het was realistisch, maar af en toe iets te simpel gedacht. Het is voor mij een iets meer dan gemiddeld boek. Een die leuk is om te lezen, maar niet lang zal blijven hangen. Maar daar is eigenlijk helemaal niks mis mee. Boeken zijn er bovendien om plezier aan te beleven toch? Ik heb in ieder geval veel plezier gehad aan dit boek.

Vergeten grond

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (2 stemmen)
  • Omschrijving:

    Als haar man Rob een nieuwe baan aangeboden krijgt in het zuiden van het land, verhuist Karine samen met hem en hun dochtertje Sofie naar een opgeknapte boerderij vlak bij Venlo. Karine vindt al snel werk als docente Engels, en omdat kinderopvang moeilijk te regelen is, neemt het stel een nanny in huis. Aanvankelijk zijn ze heel gelukkig met Heleen, een verpleegkundige die het goed kan vinden met Sofie. Maar het werken in de voor haar vreemde omgeving valt Karine zwaar, ze spreekt het plaatselijk dialect niet en het botert niet tussen haar en haar collega's. Dan wordt Sofie ziek, en langzamerhand krijgt Karine het vermoeden dat er iets ernstig mis is. Waarom krijgt Sofie het ene na het andere ongeluk, terwijl er voorheen niets aan de hand was? En wie is dat jongetje dat ze telkens in de spiegel ziet?

Meer info

Toegevoegd door:

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Sprakeloos

  • Verleiding

  • Recensie: Wonderland

  • Recensie: Vergeten Grond

Zoek in artikelen