Recensie: Dag 21, de 100 RECENSIE

In De 100 kon je lezen hoe honderd jeugdgevangenen vanaf een ruimteschip naar de aarde werden gestuurd om te testen of hij drie eeuwen na de Catastrofe weer bewoonbaar was. Ze hadden allemaal hun eigen geheimen én redenen om mee te gaan: sommigen van hen gingen vrijwillig, anderen niet. Aan het einde van het boek (spoiler alert!) ontdekten de honderd dat ze niet de enigen waren op aarde én ondertussen raakte de zuurstof op in het ruimteschip waar ze vandaan komen. En dat is precies waar Dag 21 verder gaat! 

De honderd zijn nu al drie weken op aarde en sommigen van hen beginnen ziek te worden. Zouden er dan toch nog giftige stoffen aanwezig zijn? Ondertussen worden ze lastiggevallen door de aardbewoners, die niet blij lijken te zijn met hun komst. De vraag is alleen: hoe hebben zij de Catastrofe eigenlijk kunnen overleven? En zijn ze echt allemaal gevaarlijk? Ook hebben ze nog hun eigen problemen om te handelen: Bellamy moet zijn zusje terugzoeken en worstelt ondertussen met zijn gevoelens voor Clarke; Clarke ontdekt dat ze misschien niet de eersten van de kolonie zijn die naar de aarde zijn gestuurd; Wells heeft onbewust een soort leiderschap op zich genomen en twijfelt over de aardbewoners; Glass, de enige die op het ruimteschip is gebleven, moet alles op alles zetten om niet langzaam te stikken. Kortom: hoeveel er van die honderd over blijven, is nog maar de vraag.

 

Ik schrijf deze recensie met een beetje pijn in mijn hart. Niet omdat het zo'n slecht boek was, maar omdat ik nog tot mei moet wachten op het vervolg. Wát een cliffhanger!

Oké, om eerlijk te zijn: ik vind het niet zo geweldig geschreven. De schrijfstijl is niet zo heel bijzonder en ik heb vrij weinig met wisselende perspectieven: je wordt van de ene verhaallijn naar de andere geslingerd en moet steeds opnieuw in het verhaal komen, terwijl de cliffhanger bij het vorige personage juist zo spannend was. Dat je afwisselend over de aarde en het ruimteschip leest versterkt dat gevoel van verwarring alleen maar, en de vele flashbacks helpen ook niet echt mee. 

Maar het verhaal... Nou ja, laat ik het zo zeggen: ik had het boek in een dag uit. Ondanks dat je veel geheimen al in De 100 hebt ontdekt, kon ik maar niet stoppen met lezen. De personages zijn goed uitgewerkt en het verhaal is mysterieus, fascinerend en soms ook een beetje romantisch. En ook nog origineel! Dat zijn dus net de eigenschappen die Young Adult sciencefiction hoort te hebben. Soms miste ik wat spanning en had ik het gevoel dat er nóg meer uitgehaald kon worden, maar ik ben blij dat er een derde deel komt!