Recensie: Ik kom terug RECENSIE

De moeder van Adriaan van Dis is wel klaar met leven, ze wil liever dood. De dokters willen haar niet helpen en de medewerkers van het verzorgingshuis vinden haar maar lastig. Daarom besluit ze om de hulp in te roepen van haar zoon. Na een lang leven zwijgen en het buitensluiten van haar zoon, begint ze dan toch verhalen te vertellen over haar leven, in ruil voor pillen. De schrijver laat zien dat hij een complexe relatie had met zijn moeder. Hij heeft nooit echt liefde van haar gehad, maar moest wel mee naar allerlei ontmoetingen en fungeert ook nu nog als loopjongen. Hij leert zijn moeder steeds beter kennen, in ieder geval wat zijn moeder wil dat hij te weten komt. 
 

Ik had hier veel positieve verhalen over gehoord en van Dis is een bekende schrijver, dus ik had verwacht dat dit een goed boek zou zijn. Helaas vond ik het tegenvallen. Misschien ben ik niet de goede doelgroep en weten anderen het wel te waarderen. Ja, het boek is eerlijk, maar het heeft mij niet weten te raken. Mijn gedachten dwaalden vaak af bij de verhalen van zijn moeder. Daar zat niet echt een verhaal in, het waren gewoon losse flarden, onder andere over Nederlands-Indië. Door de korte zinnen, het simpele taalgebruik en de korte hoofdstukken was het boek wel makkelijk door te komen. De relatie die hij tussen hem en zijn moeder beschrijft is dan wel weer interessant, maar ik vond dat daar weinig diepgang in zat. Het is natuurlijk ook maar net wat jou aanspreekt en dat is voor iedereen anders.