Recensie: IJstweeling RECENSIE

Een jaar nadat één van hun identieke tweelingdochters overlijdt door een tragisch ongeluk, verhuizen Angus en Sarah samen met hun overgebleven dochter naar een klein en afgelegen Schots eiland. Ze hopen allebei dat ze op het eiland een nieuwe start kunnen maken en het verleden achter zich kunnen laten. Maar als hun overgebleven dochter Kirstie ineens beweert dat ze verwisseld zijn en dat zíj Lydia is, valt hun wereld weer uiteen. Kirstie en Lydia waren zo’n identieke tweeling dat zelfs hun ouders ze soms niet uit elkaar konden houden. Hun moeder schrikt natuurlijk ook wanneer dochter vraagt: ‘Waarom blijf je me steeds Kirstie noemen, mama? Kirstie is dood. Ik ben Lydia.’ De winter komt steeds dichterbij en Angus moet het eiland een paar dagen verlaten voor zijn werk. Sarah voelt zich geïsoleerd en Kirstie, of Lydia, gaat zich steeds vreemder gedragen. Een storm heerst over het eiland en Sarah wordt geconfronteerd met het verleden. Wat is er werkelijk gebeurd op die vreselijke dag dat ze een dochter kwijt raakten?

Voor Chicklit.nl mocht ik de ongecorrigeerde drukproef van dit boek lezen. Toen ik de samenvatting las was ik gelijk enthousiast en ik had het boek dan ook in een paar dagen uit. Het mooie aan thrillers vind ik altijd dat de ontknoping iets is wat je niet had verwacht. Sommige thrillers gaan daar ook weleens de mist in. Dit boek heeft indruk op me gemaakt. De isolatie, de bijna onbewoonbare toestand van het huisje en de onvoorspelbaarheid van de Schotse winter worden zo levendig beschreven dat je je bijna in Schotland waant. Soms dacht ik dat ik wist hoe het zat, maar op iedere pagina wordt je weer verrast. De hele tijd ga je je weer afvragen wat er dan is gebeurd. Dit was echt zo’n boek in de categorie ‘oké, nog één hoofdstuk’. De ontknoping was wel passend voor het verhaal, al zit ik nog wel met een paar onduidelijkheden. Dit boek is echt een aanrader!