Recensie: De Eerste Foute Man RECENSIE

Normaal begin ik mijn recensies altijd met een korte introductie over het boek, maar heel eerlijk gezegd weet ik zelf niet wat ik gelezen heb. In De Eerste Foute Man van Miranda July ervaar je het verhaal door de ogen van Michelle. Ze woont alleen en leeft een eenzaam leven waarin haar systeem het belangrijkste is. Het zorgt ervoor dat ze eigenlijk niet hoeft na te denken, waardoor ze voor zichzelf een soort vangnet heeft gecreëerd. Dit systeem glijdt langzwaam weg als Clee bij haar komt logeren, een dwaze tiener, totaal het tegenovergestelde van Michelle. Vanaf dat moment raak ik het spoor bijster. Niet alleen sluit Michelle met Clee een soort overeenkomst om te vechten, ze heeft het constant over haar globus en spugen en moeilijk slikken, ze moet haar zegen geven over haar goede vriend Philip die rond de 60/70 moet zijn en zijn nieuwe liefde Helen, een tiener. Het schijnt dat hij de begeleiding van Michelle hierbij nodig heeft. En om het allemaal nog ingewikkelder te maken slikt ze rood en hoort ze ongeboren baby's praten.

 

Ik ben niet graag negatief over een boek, maar van De Eerste Foute Man begrijp ik helemaal niks. Ondanks dat het boek bestaat uit hoofdstukken, volgen korte fragmenten elkaar op. Er zit een chronologische volgorde in, maar het is lastig om een tijd te koppelen aan het verhaal. Aangezien het verhaal geschreven is vanuit de ik-persoon, neemt Miranda July je mee in de gedachten van Michelle, maar hier zit totaal geen logica in. Daarom ben ik op een derde van het verhaal gestopt, ik begreep gewoon niet was ik las.