Recensie: De wilde heks: De vuurproef RECENSIE

Clara denkt dat zij een normaal leven leidt, totdat zij wordt aangevallen door een enorme zwarte kat. Ze wordt hierna erg ziek en haar moeder besluit haar mee te nemen naar tante Isa, een wilde heks die zij nog nooit eerder heeft gezien. Clara geneest, maar er gebeuren meer vreemde dingen, waardoor er wordt besloten dat ze les krijgt bij haar tante om zelf een wilde heks te worden. Al snel komt Clara erachter dat er ook slechte wilde heksen zijn…

 

De heksen in dit boek zijn anders dan de heksen in bijvoorbeeld Harry Potter. Ik moest denken aan het idee van heksen die ik had als kind. Heksen die ver van normale mensen leven, in een klein primitief hutje met veel dieren om hun heen. Dat beeld lijkt erg op de wilde heksen in dit boek. 

Ik genoot erg van het boek ondanks dat het een jeugdboek is. Het enige waaraan je dat merkt is dat het boek nog geen 200 pagina’s haalt en een wat groter lettertype gebruikt. Hoofdpersoon Clara is nog maar 12 jaar oud, maar tijdens het lezen heb je dat eigenlijk niet door. Sterker nog, voor het ik wist had ik het boek uit! Ik wilde geen moment stoppen, aangezien ik helemaal in het verhaal zat. Tijdens het lezen schaamde ik mij er een beetje voor dat ik een boek voor kinderen/jeugd zo leuk vond, maar na het lezen heb ik dit boek meteen aan mijn vriendinnen aangeraden. Boeken over heksen zijn leuk, ongeacht dat het voor jongeren bedoelt is. Zijn wij in ons hart niet allemaal nog jeugd? 

 

De wilde heks is een lieflijk boekje over heksen, die niet altijd goed lijken te zijn. In september verschijnt het tweede deel en door de cliffhanger kan ik er niet op wachten!