Recensie: Zoete weelde RECENSIE

Julie Stanford is als eigenaresse van een massagesalon wel gewend aan naakte lichamen, maar elke keer dat ze Nathan Tucker aanraakt staat ze in vuur en vlam. Toch lijkt hij niet zo onder de indruk van haar avances, totdat ze hem overvalt en hem de beste massage ooit geeft – met haar mond. Zij besluit dat dit de laatste keer is dat ze aan hem denkt en richt vervolgens haar pijlen op onbezonnen seks met andere mannen, maar juist die massage doet het vuur in Nathan wél ontvlammen. Wat volgt is een kat-en-muis spel van aantrekken en afstoten. Nathan moet en zal Julie in vervoering brengen. Vastberaden om haar fantasieën niet te laten vervullen met andere mannen, doet hij er alles aan om haar te bewijzen dat hij de ware is…

                                                

In de eerste twee delen van de Verleiding-serie is de vriendschap tussen Serena, Faith en Julie al geïntroduceerd. Hoewel alle delen van de serie los te lezen zijn, wordt er in dit derde deel vaak verwezen naar gebeurtenissen van de vriendinnen uit de eerdere boeken. 

De grootste aantrekkingskracht van Zoete weelde zijn de vlot geschreven seksscènes. Maya Banks windt er geen doekjes om: ze schrijft gedetailleerd, noemt alles bij naam en haalt haar inspiratie hoogstwaarschijnlijk uit porno – soms tot het extreme aan toe. Leuk detail is dat de hoofdpersoon een voluptueuze dame is, iets waar niet veel auteurs zich in dit genre aan wagen. Het is wel duidelijk dat Banks zich niet wil conformeren aan het algemeen (seksueel) aanvaardbare, en misschien is dat juist de aantrekkingskracht van dit boek. Eerlijk is eerlijk, het is hier en daar een beetje plat en soms ongeloofwaardiger dan de gemiddelde soap, maar toch heeft Zoete weelde iets verslavends. De vriendschap tussen de drie vrouwen en hun (seksuele) escapades prikkelen in ieder geval genoeg om uit te kijken naar de rest van de Verleiding-serie.