Recensie: Iedereen kan schilderen RECENSIE

De debuutroman 'Iedereen kan schilderen' van Emma Curvers heeft al veel stof doen opwaaien alvorens hij überhaupt goed en wel in de schappen lang. Haar eigen vader sleepte haar voor de rechter omdat het hoofdpersonage te veel op hem zou lijken en hij daarmee flink beledigd zou zijn. Emma Curvers 'Iedereen kan schilderen' is gebaseerd op haar eigen levensverhaal maar zoals bij aanvang van het lezen vermeld staat is het vooral fictie. Het vertelt het verhaal van het gezin Kostons waar vader Hans de dagelijkse gang van zaken bepaald met zijn vreemde gedrag. Hans heeft last van depressies, koopziekte, psychoses, hypochondrie, vernielzucht en suïcidale neigingen. Moeder Elsbeth heeft ook zo haar kuren en terwijl ze zich door huwelijkstherapie heen slepen vraagt zij zich af waarom ze nog bij Hans blijft maar weggaan is ook zo'n gedoe. Mia en Iris, de twee dochters, hebben geleerd om om te gaan met het rare gedrag van hun ouders en kampen zelf met een aantal genetisch bepaalde kwesties waar ze voor in therapie gaan. In het boek volgen we Iris tijdens haar familiebezoeken tijdens de feestdagen en tot slot gaat het hele gezin op vakantie als Hans denkt kanker te hebben. 

 

Mijn verwachtingen van 'Iedereen kan schilderen' waren hoog. Het onderwerp van psychiatrie spreekt mij altijd aan en ik was erg benieuwd naar het verhaal achter deze titel. Dát stukje wordt me al snel duidelijk als vader Hans een obsessie voor schilderen op nummer één blijkt te hebben. Het verhaal is vlot geschreven, bevat veel (cynische) humor en regelmatig heb ik even moeten gniffelen. Tegelijk is het ook wrang en tragisch omdat je meeleest hoe het gezin worstelt om om te gaan met de rare acties van zowel vader als moeder. Hoe verwerk je dat je ouders niet gelukkig zijn? Hoe vind je je eigen plek binnen het gezin en de wereld? Dat zijn de vragen waarmee Iris lijkt te worstelen. Hoewel ik het boek kan aanraden qua schrijfstijl en toon, vind ik het tegen mijn verwachting in te veel op de oppervlakte blijven hangen en is vooral het einde erg onbevredigend.