Recensie: De vuurwens RECENSIE

De mensen zijn in oorlog met de djinns. Djinns zijn magische wezens die er net zo uit zien als mensen maar als een mens hun aanraakt en een wens doet moet de djinn deze wens vervullen ook al is dit tegen zijn wens in.

Najwa is een djinn die tot spion wordt opgeleid om zo te dienen in de oorlog. Ze blijkt te kunnen transporten naar het paleis en aangezien zij de enige is die dit kan is ze van grote waarde voor haar volk. 

Zayele is een prinses die wordt uitgehuwelijkt aan de jongste prins. Hiervoor wordt ze uit haar stad gehaald en vertrekt ze met haar nicht naar Bagdad. 

Najwa is nieuwsgierig geworden naar de prinses die met de prins gaat trouwen en wil een glimp van haar opvangen. Maar Zayele krijgt Najwa te pakken en dan maakt Zayele een wens. Een wens dat Najwa haar plaats in neemt en zij naar huis mag. Maar het gaat helemaal mis en ze ruilen van plaats waardoor ze allebei in het vijandige kamp terecht komen.

 

De Vuurwens is deel 1 van een nieuwe Young Adult fantasy serie. Het is niet duidelijk hoeveel boeken dit zullen zijn of dat het een trilogie gaat worden. 

 

Het verhaal speelt zich af in een fantasie wereld in het Midden-Oosten. En wat een leuk verhaal. Het heeft het allemaal. Magie, spionage, oorlog, liefde en mysterie. Het boek leest echt zo weg en ik verheug me nu al op deel 2. De wereld wordt prachtig beschreven en je leeft mee met de personages. Zelf vond ik Najwa wel veel leuker omdat Zayele de oorzaak is van zoveel problemen. Maar gelukkig beseft ze dit zelf ook goed. Natuurlijk zit er ook een liefdes verhaal in. Helaas had dat gedeelte wel wat spannender gemogen van mij ook al is het een Young Adult. Ik voelde niet de spanning of aantrekking tussen de personages. Ik vind de Arabische wereld die Amber Lough beschrijft ook mooi maar ik stoor me toch erg aan de man vrouw verhouding. Dat een man een harem onderhoudt en dat de vrouwen duidelijk ondergeschikt zijn en zichzelf fanatiek moeten bedekken vind ik echt vreselijk. Gelukkig is het verhaal hier niet op gefocust. En is hier alleen sprake van in de mensen wereld. 

 

Meestal heb ik niet veel aan te merken op een cover omdat ik me houd aan het gezegde ‘don’t judge a book by its cover’ maar de cover straalt toch duidelijk een bepaald soort genre uit waardoor ik me toch een beetje schaamde als ik het boek in het openbaar las als volwassene. 

Het einde is ook fijn. Het is redelijk afgesloten en heeft gelukkig geen grote cliffhangers. Het verhaal is verslavend en erg vermakelijk en ik ben benieuwd hoe het nu verder gaat.