Recensie: De Sterren tussen Zon en Maan RECENSIE

Lucia Jang is niet haar echte naam, maar omdat zij uit Noord Korea gevlucht is en haar familie daar nog leeft, heeft zij deze naam als pseudoniem aangenomen en samen met co-auteur Susan McClelland een zeer indrukwekkende autobiografie geschreven over haar leven en vlucht.

 

We weten allemaal dat Noord Korea een heel strikte dictatuur is, maar als je het verhaal van Jang leest begin je te beseffen dat de indoctrinatie van de bevolking werkelijk angstaanjagend is.

 

Lucia Jang wordt in de jaren zeventig geboren en opgevoed in het idee dat de leider van Noord Korea Kim Il-sung een god is. De bevolking is arm, want alles draait in Noord Korea om de macht en het welzijn van deze god en zijn getrouwen. Op deze manier is het ook niet verwonderlijk dat het grootste deel van de bevolking niet in opstand komt. Tegen een god ga je niet in!

 

Als echter de voormalige Sovjet Unie uit elkaar valt en Noord Korea geen hulp meer krijgt van de Russen, verslechterd het leven nog meer en in de jaren negentig sterft een groot deel van de bevolking de hongerdood. Mensen liggen apathisch op straat, omdat ze niets meer te eten hebben. Na de dood van de Grote Leider in 1994 wordt de situatie alleen nog maar erger.

 

Ook Lucia Jangs familie heeft het zwaar en op een dag besluit Jang samen met een vriend de rivier de Tumen over te steken naar China om te kijken of ze voedsel kunnen vinden. Ze kan niet zwemmen en de Noord Koreaanse grenspatrouilles schieten iedere overloper dood als ze betrapt worden, maar het lukt haar toch.

 

China blijkt een wonder voor haar. Mensen hebben eten en voeren zelfs rijst aan hun honden! In Nood Korea is er niet eens rijst meer, de mensen eten soms gras! Jang wordt smokkelaar van voedsel en weet haar familie in leven te houden.

 

Het leven is echter een verschrikking. Ze moet trouwen met een man die alcoholist is en hun zoontje verkoopt. Kinderen kunnen immers toch niet gevoed worden. Jang besluit als enige uitweg, om geld te gaan verdienen in China als prostitué, maar ook dat is niet zonder gevaar. Als ze betrapt wordt verdwijnt ze in een strafkamp. Als ze later ook nog eens zwanger wordt van een Chinese man, weet zij dat ze in Noord Korea het kind vlak na de geboorte zullen doden en dat ze haar wederom in een strafkamp zullen opsluiten. Noord Korea wil een raszuivere bevolking. Lucia wil dat haar kind blijft leven en een toekomst heeft. Ze vlucht met een aantal anderen de bergen in en wacht daar de geboorte van haar kind af. Na de geboorte vlucht ze opnieuw naar China, deze keer voorgoed.

 

In China is het voor vluchtelingen echter ook geen pretje en via een ‘ondergrondse’ vluchtlijn komt ze met haar zoontje in Zuid Korea. Inmiddels is Jang Canadees staatsburger en heeft ze twee gezonde zoons, maar haar liefste wens is nog altijd om haar broers en zussen terug te zien in een open en vrij Noord Korea.

 

Lucia Jang heeft het boek zo geschreven dat ze haar verhaal vertelt aan haar zoontje Taebum. Hierdoor is de sfeer gelijk heel persoonlijk en intiem en daardoor komt het hele verhaal eigenlijk dubbel zo hard binnen. Het is aangrijpend en verbijsterend dat in de 21ste eeuw nog zulke landen bestaan als Noord Korea en dat mensen in zulke verschrikkelijke omstandigheden moeten leven.

 

Dit boek is beslist een aanrader!