Recensie: Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt RECENSIE

Providence Dupois heeft een bijzondere band met een ongeneeslijk ziek Marokkaans meisje genaamd Zahera. Ze staat op het punt om naar Marokko af te reizen om dit meisje te adopteren en haar wettelijke moeder te worden, als een aswolk ten gevolge van een vulkaanuitbarsting in IJsland roet in het eten gooit. Heel het Europees vliegverkeer ligt plat, en dit heeft ook zijn nadelige effecten op al het overige verkeer in Frankrijk. Providence wil kosten wat kost vandaag nog bij Zahera aankomen om haar voor altijd in haar armen te sluiten. En daarmee start ze aan haar wonderlijke reis. Ze zal leren vliegen, niet in een vliegtuig, maar geheel zelfstandig met haar armen, op de kracht van de liefde. Om haar hierbij te helpen komt zij enkele bijzondere personen tegen op haar pad.

“Vliegen. Het was gekkenwerk om zoiets te geloven, maar goedbeschouwd waarom eigenlijk niet? Wat stond haar in de weg om met open ogen te dromen?”

“Ze had geleerd dat het in het leven volstaat je te omringen met de juiste personen om je dromen te realiseren. Dat niets onmogelijk is als je het absoluut wilt, en dat het lot de juiste persoon op ons pad brengt.”

En terwijl Providence haar onwaarschijnlijke tocht naar Marokko aflegt, moet Zahera in Marokko vechten voor haar leven. Zij weet niets van de bijzondere reis die haar nieuwe moeder op dat moment ondergaat, en de vraag is of het ooit nog zo ver zal komen dat dit verhaal haar ter oren komt. Zal Providence op tijd zijn om haar kersverse dochter nog in haar armen te kunnen sluiten?

Het verhaal wordt vertelt vanuit Leo Dinges, een luchtverkeersleider die Providence kent omdat zij haar postbode is. Hij vertelt het aan zijn kapper, een ogenschijnlijk verhaaltje dat bedoelt lijkt te zijn om de kapper te vermaken, maar wat uiteindelijk een veel dieperliggende betekenis blijkt te hebben. Een verhaal waarin Leo een veel grotere rol heeft.

Bij sommige verhalen moet je wachten op het einde, om te weten of het de moeite waard geweest is. Dit verhaal is er zo een. Het is een vreemd verhaal, vol bijzondere gebeurtenissen. Er wordt flink uitgeweid over schijnbaar onbenulligheden, en de verteller dwaalt regelmatig af van het spoor dat hij uitzet. De gebeurtenissen zijn ongeloofwaardig, een vrouw die kan vliegen alleen maar door de kracht van de liefde, de ontmoetingen die zij heeft hieraan voorafgaand en hierop volgend. Het heeft me meerdere malen doen afvragen wat ik nou eigenlijk aan het lezen was. Maar het einde maakt alles duidelijk, het einde maakt het verhaal goed. Je zult het opeens begrijpen, en weten dat het om de boodschap gaat die we willen meegeven.

Het kleine meisje dat een wolk had ingeslikt is een verhaal over de kracht van liefde en de kracht van onze dromen. Dat hoe groot onze dromen ook zijn, we er alles aan kunnen doen om deze te verwezenlijken.

“De mens, het enige wezen dat zijn dromen door wilskracht kan realiseren.”

Maar het is tevens een bitterzoet verhaal, dat niet helemaal het einde heeft dat je verwacht, het einde waar je op hoopt. Niet alles kan altijd een happy ending hebben. Zo pakt ook deze reis niet helemaal goed uit, en leren we dat je “geen wolken probeert te temmen zonder daar de prijs voor te betalen.”